Glóðafeykir - 01.11.1974, Blaðsíða 38

38
GLOÐAFEYKIR
hélt stefnunni. Þáði ekki hvíld meðan þrek entist. Ég held að hin
alkunna vísa Jóns biskups Arasonar hafi átt bezt við hann allra
þeirra manna, er ég hef kynnzt, en hún er þannig:
Ég held þann ríða úr hlaðinu bezt,
sem harmar engir svæfa.
Hamingjan fylgir honum á hest,
heldur í tauminn gæfa.
O
Jón var allt í senn: góður, traustur, réttsýnn og skemmtilegur fé-
lagi og vinur, sem ávann sér ást og virðingu samferðamanna sinna.
Jón fór til sjós sem flestir Fljótamenn þeirra tíma, og þótti þar
sem annars staðar eftirsóttur liðsmaður. Eitt sinn hrökk hann út af
trillu frá Ólafsfirði, en náðist inn aftur. Jón var meðalmaður að
stærð, hafði sívalan og liðlegan vöxt, lánlegur á velli, snar í hreyf-
ingum og fasi, handtök hans ófúin, þurfti enginn að bíða lengi, er
þurfti þeiina með. Ljóshærður með grá, góðleg augu, lýstu þau vilja-
festu, fjöri og ákafa; allur var maðurinn vel á sig kominn og hinn
virðulegasti.
Frá 1917 til 1921 mun Jón hafa átt heimili á Nefstöðum í Stíflu.
En árið 1921 byrjar hann búskap á Deplum og býr með móður sinni.
Arið 1924 flytzt þetta góða fólk flest að Mjóafelli aftur, þar sem Jón
hélt búi til 1963. Arið 1938 er hann fyrst kosinn í hreppsnefnd og
er þá eitt kjörtímabil. Árið 1946 er hann aftur kosinn í hrepps-
nefndina og verður þá oddamaður hennar. Oddvitastöðu heldur
hann svo óslitið til 1963. Sýslunefndarmaður Holtshrepps 1942—
1966. Forðagæzlu hafði hann á hendi um árabil, enda þótt oftast
væri hann ekki fóðurbirgari en aðrir, enda jörð hans þekktari fyrir
landgæði og útbeit en uppgripa slægjur. Þá reyndist hann vel í
þeim vanda, er oft steðjaði að í þeim málum. Framtakssemi, úrræði
og kjarkur, samfara greiðvikni hans við fóðurútveganir og fleira,
held ég að hafi engum brugðizt. Svo var um flest þau mál, sem hann
kom nærri. Hann tók byrðina sjálfur, ef þess þurfti með, og hélt
sveitungum sínum í kulvari við sjálfan sig, svo lengi sem efni hans
leyfðu.
Á Mjóafelli bjó Jón góðu búi, reisti þar hvert hús frá grunni,
sléttaði túnið og girti. Gestaglaður var Jón og fólk hans og eiga
margir þaðan ljúfar minningar. Aðhlynning öll og rausn í göngum
og réttum virtist þar oft um efni fram. Glaumur og gleði ríkti þá á
Mjóafelli sem væri það í stórveizlum liðinna tíma.