Glóðafeykir - 01.11.1974, Qupperneq 71

GLOÐAFEYKIR
71
bónda Ketilssonar í Kollafirði, og konu hans Sigurlaugar Jónsdótt-
ur bónda í Hvítuhlíð.
Guðmundur var þegar á fyrsta ári tekinn í fóstur af þeim hjón-
um á Þambárvöllum í Bitru, Skúla Guð-
mundssyni og Ólöfu Jónsdóttur. Reyndust
þau honum sem beztu foreldrar og kostuðu
hann m. a. til náms í unglingaskólanum á
Hedyalsá. Arið 1923 fór hann til foreldra
sinna, er reist höfðu bú í Þrúðardal í Kolla-
firði 1910, og gerðist fyrirvinna hjá þeim.
Tók sjálfur við búi í Þrúðardal 1931 og bjó
þar til 1951, fluttist þá hingað í Skagafjörð
til aðstoðar Sigurlaugu systur sinni í Kálf-
árdal í Gönguskörðum, er þá hafði misst
mann sinn frá 6 ungum börnum; þaðan fór
hann í húsmennsku að Tunsrn, en tók Insr-
veldarstaði syðri til ábúðar 1954 og bjó þar til æviloka. Guðmund-
ur var snyrtimaður í búnaði, vandvirkur og mikill eljumaður. í
Þrúðardal vestra reisti hann íbúðarhús og peningshús öll, í Tungu
reisti hann fjárhús og íbúðarhús á Ingveldarstöðum. Hann sat aldrei
auðum höndum. Hann fór vel með allar skepnur og hafði af þeim
yndi og arð.
Guðmundur Andrésson var góður meðalmaður á hæð, grannvax-
inn og grannleitur. Hann var greindur vel, „hæglátur og prúður í
allri umgengni, fastur í skoðunum og óáleitinn við aðra, orðvar
maður og grandvar á allan hátt“. Merkur maður og nákunnugur
Guðmundi, Guðbrandur í Broddanesi, lét orð falla um hann á þessa
leið: „Mundi í Þrúðardal, svo var hann nefndur í heimasveit sinni,
— um nafnið hljómaði hlýleiki, glaðværð og vinsemd. Þessar kennd-
ir voru sterkir þættir í skapgerð hans og öll hans framkoma og við-
mót einkenndust af alúð og fínum, kurteisum húmor. Guðmundur
var vinsæll og góður nágranni, hjálpsamur er til hans var leitað,
traustur félaoi os; samstarfsmaður“.
Guðmundur kvæntist ekki né átti börn.
Guðm. Andrésson
Sigurður Sigurðsson, Efra-Ási í Hjaltadal, lézt þ. 21. des. 1967.
Hann var fæddur á Bjarnastöðum í Kolbeinsdal 19. júlí 1883.
Foreldrar: Sigurður bóndi í Brekkukoti (nú Laufskálar) í Hjalta-
dal Sölvason, bónda á Reykjarhóli á Bökkum, Þorlákssonar, og kona