Glóðafeykir - 01.11.1974, Qupperneq 74

74
GLOÐAFEYKIR
Sunnuhvoll) í Blönduhlíð, Kristjánssonar,
og konu hans Jóhönnu Hallgrímsdóttur
bónda í Úlfsstaðakoti, Friðrikssonar.
Hinrik ólst upp með foreldrum sínum á
Hafragili og dvaldi þar unz hann tók sjúk-
dóm þann, er leiddi til dauða.
Hinrik var hár vexti og allþrekinn, gervi-
legt ungmenni, geðfelldur í sjón og raun.
Hann var mannsefni gott og þótti sýnt, að
hann myndi eigi bregðast þeim vonum, er
við hann voru bundnar, ef enzt hefði
aldur.
Guðrún Jónsdóttir, síðast húsfr. á Sauðárkr., lézí 1. rnarz 1968.
Fædd var hún á Gautastöðum í Stíflu 2. júlí 1886, dóttir Jóns
bónda þar, Guðmundssonar bónda í Lundi í Stíflu, Einarssonar, og
konu lrans Sigríðar Pétursdóttur bónda á
Sléttu í Fljótum, Jónssonar bónda þar og í
Utanverðunesi, Ólafssonar.
Guðrún ólst upp með foreldrum sínum,
fluttist með þeim á fyrsta aldursári að 111-
ugastöðum í Austur-Fljótum og þaðan að
næsta bæ, Brúnastöðum, árið 1893. Þar var
hún allt til 1928, fyrst sem ung mær og
heimasæta og síðan liúsfreyja.
Árið 1909 giftist Guðrún Sveini Arn-
gxímssyni frá Gili í Fljótum, sjá þátt af hon-
um í Glóðaf. 1973, 13. h. bls. 46. Hann lézt
7. marz 1963. Barna þeirra 6, er upp kont-
ust ,er getið í þætti Sveins. Eftir lát rnanns síns bjó Guðrún hjá dóít-
ur sinni og tengdasyni á Sauðárkr.
Guðrún Jónsdóttir var í meðallagi á vöxt, fríðleikskona. „Guð-
rún var prýðilega greind kona. Lífsþorsti hennar var rnikill, hana
langaði til að sjá sem flest, læra sem rnest og reyna alla hluti. Kvöld-
vökurnar voru hennar eini skóli, eins og rnargra á þeim árum. Og
drjúga þekkingu hlaut hún af lestri góðra bóka, g-amalla og nýrra,
en allt var lesið, senr til náðist, gaumgæft og vandlega skoðað. Alltaf
var hún í jafnvægi, ht'að sem á gekk umhverfis hana. En hún hélt
fast á sínu máli ef svo bar undir, og lét þá engan segja sér til vegar.
Hitt var þó ríkast í eðli hennar, að vilja allt til betri vegar færa,
Guðrún Jónsdóttir
Hinrik Sveinsson