Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.09.2005, Side 25

2. Þótt ei hann rúmi veröld víð,
hann vefur örmum móðir blíð.
Að barni litlu orðinn er,
sá allt hefir í hendi sér.
Kyrieleis.
3. Nú ljósin eilíf loga skær
og ljóma nýjan veröld fær.
Um næturhimin birtu ber,
að börnum Ijóss svo verðum vér.
Kyrieleis.
4. Og allt þú gerðir vegna vor,
þú veittir ást og trú og þor.
Þín lærisveina fagnar fjöld
og flytur þakkir öld af öld.
Kyrieleis.
Þýðing sr. Jakobs er mjög trú frumtextanum og er sömuleiðis lipur
íslenskur texti þó að sums staðar gæti ofstuðlunar. Athygli vekur líka að
hann gerir lokaversið að bæn en hefur það ekki hvatningu eins og frumtext-
inn og aðrar íslenskar þýðingar.
Niðurlag
Þýðingar eru alltaf sjálfstæð verk. Þýðandi verður ætíð að taka tillit bæði til
frumtextans og eins lögmáls þess tungumáls sem hann þýðir á. Lúther ritaði
bækling um þýðingar árið 1530 þar sem hann lagði áherslu á að þýðandi
gætti þess að koma boðskap frumtexta til skila á öðru máli en mætti aldrei
vera bundinn orðaforða og setningaskipan frummálsins heldur yrði að hugsa
um lögmál þeirrar tungu sem þýtt væri á.23 Islenskir þýðendur jólasálms
Lúthers hafa þýtt hann í anda þeirrar reglu. Þeir hafa viljað vera trúir frum-
textanum og boðskap hans en jafnframt viljað koma sálminum í góðan
íslenskan búning þar sem gætt hefur verið íslenskrar skáldskaparreglu.
Þýðing sr. Stefáns Thorarensens er sérstök að því leyti að hann „leiðréttir“
Lúther í anda Grundtvigs með því að vitna beinlínis í englasönginn á jólan-
ótt í stað þess að enda versin á bæn um miskunn. Hann fylgir hins vegar
ekki „leiðréttingum“ Grundtvigs að öðru leyti, en Grundtvig lætur sálminn
23 Sjá Einar Sigurbjömsson 1998.
23