Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1984, Qupperneq 9

múlaþing
7
Mynd úr Vaðbala sýnir tvœr götur að Fljótinu. Ónnur liggur meðfram því að innan
(sunnan) og hin þvert niður brekkuna til hœgri á myndinni. Ut í Fljótið var riðið fast
innan. við balann. — Héraðsmyndir.
Það var ekki um vöð að ræða á Lagaríljóti innan við brú, því þar er
dýpi alls staðar mikið eins og kunnugt er, og þar ræður Lagaríljótsorm-
urinn ríkjum.
Utan við brú voru víða vöð á Fljótinu. Ber þá fyrst að nefna vaðið á
Einhleyping sunnan við Eyvindarárós. Vaðbali heitir þar norðan Fljóts-
ins; við syðri enda hans lá leiðin út í Fljótið og stefnan tekin á Eyvindar-
árbæ. Var þá komið að landi rétt sunnan við árósinn. Að Vaðbalanum
má enn rekja gamlar grónar götur innan og utan með Fljótinu og einnig
þvert yfir ásinn þar upp af. Þetta vað var fjölfarnast, enda miðsvæðis og
þungi umferðar mestur þar. Menn vissu upp á hár um dýpt vatnsins af
ýmsum kennileitum við fjöruborðið. Þeir vissu það t.d. á Asi í Fellum,
að þegar örlaði á neðri stalli Kvíguskersins þar nærri landi í Fljótinu,
var það reitt á Einhleypingi. Það var kallað að Fljótið væri reitt ef ekki
synti í því. Yfirleitt var ekki sundriðið nema þá í lífsnauðsyn, en til voru
þó þeir menn sem brölluðu það án þess að nauðsyn bæri til.
Margir spyrja — af hverju vaðið heiti Einhleypingur. Enga skýringu
hef ég fundið á þeirri nafngift í rituðu máli, en sagnir voru til um það, að
þegar Grímur Droplaugarson kom frá vígi Helga Asbjarnarsonar á Eið-