Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1984, Blaðsíða 154

152
MULAÞING
23. apríl 1893 segir Jón: fór með Ólafi inn á Langamel og þar sá ég
2 mýrispýtur eða heiðalápur, maríuerlu sáum við inn í Löngubrekkum
og götutittling líka.“ Götutittlingur er hinn sami og þúfutittlingur en
mýrispýta eða heiðalápa er sama og hrossagaukur. 13. apríl 1894 minn-
ist Jón á að hafa séð heydoðru og er það gamalt austfirskt nafn á
snjótittlingi. I fyrri dagbókum nefnir hann föður sinn pápa en í dagbók-
unum eftir 1900 talar hann alltaf um pabba sinn. A Víðidalsárunum
minnist hann oft á kræðu, sem er sérstakt afbrigði fjallagrasa, smávax-
in er hún og dökkleit. Þegar til Bragðavalla kemur talar hann oft um að
skóga, sem er að höggva skóg og safna honum saman í bagga. 24. apríl
1886 segir hann að hafi verið „mesta illíra eftir nón“ og hlýtur þar að
vera átt við kalsarigningu með stormi (illíra = illýra = úrkoma), myllu-
húsið nefnist stundum malhús, og 30. sept. 1886: ,,ég austur með kind-
urnar í enskinn.“ Þetta þýðir að hann hafi rekið fé til Djúpavogs til að
láta í enskt fjártökuskip, en á þessum tíma keyptu Englendingar fé á
fæti hér á landi, fluttu það til Englands og slátruðu því þar. Einu sinni
minnist hann á að skeyta hrútana en miklu oftar að sauma fyrir þá, sem
þýðir það sama. Þann 13. janúar 1888 fundu þeir eina á dauða niðri í
bládýpi, sem er hlákuvatnsuppistaða í frekar lausum snjó (krapablá).
Oft minnist hann á að lenda einhvers staðar en það þýðir að gista. Þann
15. júní 1889 segir hann: ,,jeg upp á kaupstaðarferð út á Papós“ en þar
á hann við verslunarferð til Papóss. En 25. júlí 1888 stendur: ,,Pápi
útaf upp á prestinnií, sem þýðir að Sigfús faðir hans hafi farið út í
Stafafell til að biðja prestinn að koma í Víðidal til að skíra. Þorsteinn
var þá nýfæddur. 28. desember 1893 var krapaörgull yfir alla jörð, sem
þýðir mikill krapaelgur. 19. maí 1893 var Jón að saga júffertu í dráttar-
kláf á Jökulsá. Júfferta er aflviður í byggingu. 9. sept. 1920 skrifar Jón:
„drengir að slá á Ljósalykkjumýrinni og hjálpa mér að flytja upp allt
heyið — allt flutt í votabandi.“ Ljósalykkja er tjarnastör (Carex rostrata)
og var nefnd þessu nafni víða um Austurland.
Bókband Jóns Sigfússonar
Ekki verður vitað með vissu, hvenær Jón fór að fást við bókband en vart
hefur það verið fyrr en eftir 1890. Helgi Einarsson fullyrðir að Jón hafi
lært bókband á því að rífa sundur bundna bók. 9. apríl 1893 segist hann
vera að binda söguna af Ólafi konungi Tryggvasyni. Næst minnist hann
á bókband 18. febrúar 1896. Þá segist hann hafa verið heila viku að
binda bækur, verið inni og átt náðuga daga en þeir faðir hans og Bjami