Þjóðmál - 01.09.2009, Qupperneq 87

Þjóðmál HAUST 2009 85
einhver háttsemi hefði átt sér stað, sem gæfi
tilefni til lögreglurannsóknar . Í sama bréfi
var tilkynnt, að dóms- og kirkjumálaráðu-
neyt ið féllist á, að ríkissaksóknari fengi
til liðs við sig fulltrúa frá embætti skatt-
rannsóknarstjóra, fjármálaeftirliti og ríkis-
endurskoðun . Var þess vænst, að þessari
vinnu yrði lokið eigi síðar en í árslok 2008 .
Þá skýrði ég ríkissaksóknara í sama bréfi
frá því, að unnið væri að löggjöf í dóms-
og kirkjumálaráðuneytinu um að stofna
sérstakt embætti til að sjá um rannsóknir
og eftir atvikum saksókn vegna þeirra
réttarbóta, sem kynnu að koma í ljós í
tengslum við þá atburði, sem orðið hefðu í
starfsemi fjármálastofnana .
Eins og af þessu bréfi sést er rangt, að ég
hafi falið Valtý Sigurðssyni að „rannsaka
bankana“ . Ég staðfesti ákvörðun hans sem
ríkissaksóknara um að hafa forystu um
skýrslugerð tengda bankahruninu . Valtýr fól
Boga Nilssyni, fyrrverandi ríkissaksókn ara,
hinn 23 . október að stýra skýrslugerð inni
og hófst hann þegar handa við gagna öflun
og undirbúningsvinnu . Hinn 4 . nóvember
tillynnti Bogi hins vegar Valtý, að hann
segði sig frá starfinu þar sem hann taldi sig
ekki lengur njóta nægilegs almenns trausts
til að sinna því .
Með bréfi til mín, dags . 6 . nóvember
2008, tilkynnti Valtýr mér, að hann ætlaði
ekki að hafast frekar að en bíða framvindu
frumvarps um sérstakan saksóknara, en það
varð að lögum í desember 2008 . Eftir að
hafa auglýst embætti sérstaks saksóknara
tvisvar skipaði ég Ólaf Þór Hauksson,
sýslumann, til að gegna því .
Óvönduð og órökstudd lýsing Jóns F .
Thoroddsens á máli, sem ég gjörþekki,
dró svo mjög úr trú minni á vinnubrögð
hans, að ég get alls ekki tekið undir þau
orð Egils Helgasonar, að bók Jóns sé
„skyldulesning“ . Jón ætti að sjá sóma sinn
í því að innkalla bók sína og leiðrétta hana
fyrir endurútgáfu .
Hvíta bókin
Einar Már Guðmundsson, rithöfundur,
hefur best tök á stíl og máli af höfundum
bókanna um hrunið . Hvað sem skoðun
lesandans líður hrífst hann af kynngi-
mögnuðum málflutningi Einars Más . Þar
sannast, hve mikill styrkur felst í góðu valdi
á orðsins brandi .
Í Hvítu bókinni eru birtar í „bókarbún-
ingi“, eins og það er orðað í kynningu,
grein ar, sem Einar Már ritaði í Morgun­
blað ið vikurnar og mánuðina eftir hrunið .
Sagt er, að textinn hafi verið aukinn og
yddaður og til hafi orðið upplýsingarrit og
hugmyndabanki handa okkur öllum . Bók-
in er 189 bls . í kiljubroti .
Ríkisstjórn Geirs H . Haarde hlýtur
þungan dóm . Einar Már kveður oft fast
að orði í gagnrýni sinni um „frjálshyggju“
sjálfstæðismanna . Hann á þó ekki hönk upp
í bakið á frjálshyggjumönnum . Hann hefur
aldrei haft trú á hugsjón þeirra . Öðru máli
gegnir um þá til vinstri . Á bls . 96 segir:
Forsetinn átti líka að segja af sér, en það
hefur hann ekki gert enn . Blinda hans byrgði
mörgum sýn . Í stað þess að vera forseti
þjóðarinnar og menningar hennar gerðist
Ólafur Ragnar Grímsson forseti við skipta-
lífsins, eiginlega hirðfífl þess . Vegna þjónkunar
við viðskiptalífið sveik forsetinn þjóðina . Málið
er ekkert flóknara en það . Auðvitað er þetta
sorgarsaga, því bæði Ólaf ur Ragnar Grímsson,
forseti Íslands, og Ingi björg Sólrún Gísladóttir,
fyrrverandi utan rík isráðherra, koma úr
hreyfingu jafnaðarmanna, vinstrihreyfingunni,
en kok gleypa frjálshyggjuna, hvort með sínum
hætti .
Hér birtist skrýtin vísan til frjálshyggju .
Hvorki Ólafur Ragnar né Ingibjörg Sólrún
hafa nokkru sinni játast þeirri stefnu, sem
býr að baki frjálshyggju og felst í því að ýta
undir framtak einstaklinga og fyrirtækja
þeirra með lágum sköttum og eðlilegri
dreifingu launa .