Skagfirðingabók - 01.01.2016, Qupperneq 69

HREYSTIVERK Á HOLTAVÖRÐUHEIÐI
69
til að bera þá mýkt sem nauðsynleg er
slösuðum mönnum á holóttum vegi
og niður gröfnum sums staðar. Leifur
minntist þessarar ferðar. Kvalirnar sem
ég leið í bílnum frá Fornahvammi til
Hvammstanga eru eiginlega ólýsanlegar.
Bæði hefur bílstjórinn að líkindum reynt
að hraða sér og keyrt ólipurlega og svo var
bíllinn grjóthastur. Gísli Óskars átti líka
slæmar minningar um farartækið. Það
var ljóti sjúkrabíllinn. Ég var auðvitað
lagður aftur í. Þetta var svo níðhast helvíti
að hann var að drepa mig.
Mansi slapp furðuvel frá slysinu. Hann
var óbrotinn en hafði fengið höfuðhögg
sem rotaði hann í fyrstu. Hann var um
tíma mjög bólginn og marinn á höfði en
náði sér að fullu. Hann fékk að fara heim
eftir fáa daga.
Gísli Óskarsson marðist illa á hægri
kálfa, mjöðm og rasskinn, og hlaut
skurði á læri og hné. Átökin við bílinn
ollu því að bakið varð svarblátt eftir. Ég
hugsa að ég hafi orðið nokkuð jafngóður,
fann ekki mikið til þessa þegar frá leið,
en bakið hefur auðvitað ekki batnað við
þetta, sagði Gísli löngu síðar í viðtali.
Leifur á Miklabæ slasaðist langmest
þeirra félaga. Hann lýsti þessu svo:
Eftir komuna til Hvammstanga var
ég alveg máttlaus og tilfinningalítill í
hægri hendinni, kolsvartur um bak og
brjósthol og niður á maga. Það var verst í
herðablaðinu. Meðan ég lá undir bílnum
var þúfa undir herðablaðinu á mér og
þrengdi mikið að. Bringubeinið brast í
sundur og einhver rifbein líka. Ég var
ekkert vafinn á spítalanum. Hendin bara
sett í fatla og búið. En það var gott fólk á
spítalanum. ...
Mansi fór heim löngu á undan okkur
Gísla. Ég man ekki hver kom og sótti hann
Bifreið sömu gerðar og Hörður Þorleifsson læknir átti og notaði við sjúkraflutninginn,
International árgerð 1957.
Mynd af netinu.