Skagfirðingabók - 01.01.2016, Síða 86

SKAGFIRÐINGABÓK
86
hann, að hún var byrjuð að mjólka þegar
hann kom. Réðst hann þegar á hana og
barði hana til meiðsla, því hann sveikst
að henni, en annars hafði hann ekki af, ef
þau stóðu bæði jafnt að vígi því Ingiríður
hafði karlmannsburði. Ingiríður hést við
Halldór í þessari viðureign þeirra og bað
þess að árar vítis mættu síðar leika hann
eigi betur en hann léki sig nú.
Þó dvaldi Ingiríður hjá Halldóri
eitthvað eftir þetta, en eigi alllöngu síðar
giftist hún og fór að búa í Háakoti, sem
er næsti bær við Tungu og liggja túnin
saman. Vel var Halldóri til Ingiríðar og
mun hann eigi hafa erft þessi ummæli
hennar, enda er hann talinn hafa verið
drengskaparmaður í aðra rönd; tók
hann henni ætíð hið besta er hún kom
að Tungu. [Ingiríður varð seinni kona
Sigurðar Jónssonar bónda í Háakoti hjá
Tungu 1799–1844. Ingiríður dó 4. mars
1844.]
Það var eitt sinn að Ingiríður kom
þar [í Tungu]. Átti hún að vanda bestu
viðtökur og fylgdi Halldór henni út
er hún fór. Spurði hún þá um líðan
Guðvarðar gamla tengdaafa hans, en
hann hafði þá lengi legið rúmfastur.
Halldór kvaðst skyldu heita á hana að
gefa henni gollurinn ef karluglan hrykki
upp af þá á næstunni. Ingiríður svaraði
því litlu og hélt heim til sín. En um
nóttina heyrði hún kveðna á glugga yfir
sér vísu þessa og þekkti raust Guðvarðar í
Tungu:
Þá er ofin þverruð vær, [illlæsilegt]
það fer eftir vonum.
Sé gemlingurinn gollursfær
þá gakktu eftir honum.
Þóttist hún þá vita að skipt mundi vera
um í Tungu, klæddist skjótt og brá sér
úteftir, kallaði á glugga til Halldórs og
bað hann koma út. Gjörði hann það og
spurði hún hann um líðan Guðvarðar
en Halldór vissi þar lítið um. Heimtaði
hún þá að hann gengi með sér inn til
hans og sagði honum vísuna. Gengu þau
þá inn og var Guðvarður þá örendur.
[Guðvarður lést 15. nóvember 1814.]
Gengu um það sagnir að hann hefði dáið
úr harðrétti en meira mun það hafa verið
dregið af áður sagðri vísu, og mun hitt
sannara að hann var orðinn gamall og
farinn að heilsu.
Gömul mynd úr Stíflu fyrir
virkjun. Í forgrunni myndar
eru tóftarbrot á Goðhóli.
Sér yfir Stórhólmann milli
kvísla Fljótaárinnar og
hin víðfeðmu engjalönd
Stíflunnar. Í baksýn er
Tungudalurinn þar sem
bæirnir Tunga, Hringur og
Háakot voru í mynninu.
Ljósm.: Bogi Hallgrímsson.