Skagfirðingabók - 01.01.2016, Page 91

SJÓFERÐ Á SINDRA Í MAÍ 1922
91
skipum til að byrja með, skipin skammt
undan landi, varasemi því fjær hugum
yfirmanna en skyldi.
Þegar lagst skyldi á Hornvík þekktu
menn sig ekki þar, en vík sú, sem
Sindri og fleiri skip voru komin inn
á, var Hælavík. Var nú ekki um annað
en vélarnar að ræða, en þær biluðu í
mörgum þessum skipum. Í Sindra bilaði
vélin, upp aftur og aftur. Hornvík var
honum töpuð, en Aðalvík næsti legufær
staður. Sigldum við því vestur og fleiri
skip. Flest munu skip þessi hafa farið
of djúpt, mennirnir sem réðu verið
of hræddir við landið. Talismann frá
Akureyri fórst við land í marsmánuði
þennan vetur; var mönnum minnisstæð
sú harmasaga. Ekki er ólíklegt að það
slys hafi átt sinn þátt í því sem gerðist nú
á þeim skipum sem úti lágu. Eg vil líta
þannig á það mál, því ef það hefði ekki
verið, hefði stjórn á þeim skipum sem
til drifs voru lögð, verið ófyrirgefanleg.
Þegar Sindri var fram af Aðalvík skyldi
enn nota vélina til að komast þangað,
en sem fyrr gekk hún ekki, hrökklaðist
aðeins í gang, en var óðara stopp aftur.
Urðu af því stórtafir, villandi fyrir þá er
ráða skyldu. Logglínan hafði slitnað, við
tapað logginu1 og björgunarbátnum, þó
var Sindri lagður til drifs. Klukkan mun
þá hafa verið 24. Nú var ekki þörf fyrir
allan mannskap ofan þilja, fóru menn
því í kojur nema fjórir, Baldvin, Jónas,
Þorvaldur og Jón. Baldvin hafði staðið
við stjórn frá því byrjað var að sigla, hann
var það heitur að gufaði upp úr herðum
hans. Hún var því ekki tilhlökkun nóttin
sú fyrir hann og reyndar engva af hans
mönnum. Sindri lá til með tvírifuðu
stórsegli og litlum klíver2 fram á miðju
bugspjóti, hann fór vel í sjó fram til kl.
fjögur. Einu sinni á því tímabili var ekki
annað sjáanlegt en við mættum víkja
frá skipi, Sæunni frá Akureyri, en hún
hafði gangfæra vél og forðaði okkur frá
því hættulega verki. Eftir kl. fjögur herti
veðrið um allan helming, sjórinn var
úr því eins og eitt ísmul og fangbrögð
skipsins við þá trylltu sjóa þvílík að það
nötraði stafna á milli. Það mun hafa
verið kl. sex til sjö að matsveinninn
gat lagað kaffi við illan leik. Baldvin
og Jónas fóru niður að fá sér sopa, við
Þorvaldur vorum í stýrishúsi á meðan.
Þeir komu svo kaffifyllri og heitari upp,
en við Þorvaldur fórum niður, helltum í
okkar könnur, hugðumst gera kuldanum
skil, en það fór á annan veg. Við vorum
ekki farnir að drekka þegar skipið fékk
á sig stórsjó, hnykkurinn var það harður
að hann afgreiddi menn, rúmföt og allt
lauslegt úr kojunum stjórnborðsmegin
niður á gólfið. Fimmtíu kílóa matbauna-
poki var í koju niður við gólf, hann
sentist á eldavélina sem stóð á bekk
mikið ofar, fór hún upp af festingum á
öllum löppum nema einni, þannig hékk
hún hálfflöt með eldinn í, innan um
mannskap, rúmföt og dót. Einhver af
mönnunum hafði haft fiskikníf í kojunni
hjá sér. Hann kom á vinstri hönd mína
og skar mig frá úlnlið fram á hnúa, er
örið enn þegjandi vottur.
Við Þorvaldur þurftum ekki að súpa
kaffið, það var horfið og könnurnar með.
1 Loggið (hraðamælir á skipi) var dregið með logglínu; hér skrifað lokklínan og lokkinu.
2 Klífer (klíver) eða klýfir = þríhyrnt segl fremst á skipi.