Skagfirðingabók - 01.01.2016, Qupperneq 125

SIGLUFJARÐARSKARÐ OG STRÁKAVEGUR
125
fyrir augum að varanlegar samgöngur
milli þessara nágrannabyggða yrðu
tryggðar. Var tillaga þessi samþykkt á
því sama þingi. Ekki mun þó sú at-
hugun á vegarstæðinu, sem tillagan
sagði fyrir um, hafa verið framkvæmd
fyrr en sumarið 1955, vegna deilu, sem
Vegamálaskrifstofan og verkfræðingar
áttu í sumarið 1954.“ Deilan var um
hvort betra væri að gera göng um
Stráka eða leggja veginn utan í bergið.
Verkfræðingar töldu fært að fara utan í
berginu. Síðan segir í sömu grein: „Að
frumkvæði þeirra sömu þingmanna, sem
áður voru nefndir, var Siglufjarðarvegi
ytri (Strákavegi) komið inn á vegalög árið
1955 og byrjunarframlag til hans (100
þús. kr.) var tekið inn á fjárlög ársins
1956.“ Á árunum 1957 til 1962 var veitt
árlega 500 til 700 þús. kr. í veginn, en
hluti af þessum peningum fór til að ljúka
vegagerð í Fljótum og Sléttuhlíð.22
Framkvæmdir 1956 til 1962
Í FRÉTTAGREIN í Morgunblaðinu 13.
nóvember 1956, sem heitir Byrjað að
vinna við Strákaveg, segir svo: „Fyrir
fáum dögum var byrjað að ryðja vegar-
stæði á Hvanneyrarströnd norðan Siglu-
fjarðarkaupstaðar. Hér er um að ræða
byrjunarframkvæmdir við fyrirhugaðan
þjóðveg norður fyrir fjallið Stráka og um
Almenninga á þjóðveginn við Hraun í
Fljótum.“23
Á árunum 1957 og 1958 var lagður
ófullgerður vegur, um tveggja kílómetra
langur, út að væntanlegu gangaopi á
Vegstæðið frá Herkonugili út undir Strákagöng. Engidalurinn á miðri mynd, fjallið Strákar
til vinstri en fjallið Dalaseti til hægri. Sauðanesviti til vinstri og íveruhús vitavarðar. Lengst
t.h. sér í Herkonugil en þar fyrir innan eru Dalabær og Máná, Mánárskriður og Almenningar.
Myndin var tekin í júlí 1956.
Jón Víðis. Ljósmyndasafn Vegagerðarinnar.