Skagfirðingabók - 01.01.2016, Qupperneq 147

SIGLUFJARÐARSKARÐ OG STRÁKAVEGUR
147
þyrfti að fara hérna upp, ég kæmi ekki
alveg strax. Jæja, svo kom ég aftur eftir
dálitla stund. Og við leggjum af stað.
Þeir koma á eftir mér og segir ekki meira
af ferðinni til Siglufjarðar. Svo þegar
við erum komnir til Siglufjarðar segi
ég við Jóhann: „Jæja, Jóhann. Nú eruð
þið búnir að fara þetta og nú getið þið
farið þetta sjálfir.“ „Nei, Trausti minn,“
svaraði Jóhann, „þetta fer ég aldrei aftur.“
Leiðin frá Sauðanesi inn í Fljót lá yfir
Herkonugil um Máná, Mánárskriður
og Almenninga. Þar voru farnar gamlar
götur. Mest var farin gata efst í Mánár-
skriðum en einnig var notuð svokölluð
Nafagata niður undir sjó, neðan við
núverandi veg um Skriðurnar.49
Nokkur orð um mannlífið
EKKI FÓR HJÁ ÞVÍ að margt eftirminnilegt
gerðist í vinnuflokkum, sem störfuðu
allt sumarið og jafnvel sumar eftir
sumar. Menn bjuggu í tjöldum og
síðar skúrum og sérstakur skúr var
fyrir eldamennsku og mötuneyti, þar
sem ráðskonan réð ríkjum. Þarna
mynduðust mjög sjálfstæð samfélög og
menn eignuðust vini til lífstíðar. Ýmis
mál voru rædd. Menn veltu gjarnan
fyrir sér gæðum véla og bíla, ræddu um
stúlkur í sveitinni og mannlífið. Grín og
smáhrekkir settu einnig svip á daglegt
líf. Á þessum árum voru atvinnutækifæri
ekki mörg í dreifbýlinu og var vegavinna
því góður kostur fyrir marga. Bændur,
bændasynir, lausamenn og skólapiltar
stunduðu hana og munaði um þessa
vinnu eins og berlega kom í ljós hjá Gísla
Jóni Gíslasyni (1876–1960) bónda í
Hjaltastaðahvammi í Blönduhlíð, þegar
nafni hans, Gísli Gottskálksson (1900–
1960) bóndi, kennari og vegaverkstjóri
í Sólheimagerði, tilkynnti honum að nú
væri enga vegavinnu að fá fyrir hann,
fjárveitingar til vegamála væru svo litlar.
Þá orti Gísli þessa ágætu hringhendu:
Lokuð sund og læstar dyr,
ljóst má grunda svarið:
Það hefur stundum blásið byr
betur undanfarið.
Valdimar Stefánsson að raka sig sumarið
1964.
Ljósm.: Gísli Víðir Björnsson.
Trausta Valdimarssyni þótti góður maltsop-
inn eftir erfiði daganna, sumarið 1964.
Ljósm.: Gísli Víðir Björnsson.