Skagfirðingabók - 01.01.2016, Qupperneq 157

SIGLUFJARÐARSKARÐ OG STRÁKAVEGUR
157
mörkin lágu þar um, en eftir að þau voru
færð að Almenningsnöf hvarf það úr
málinu og nafnið Strákar tók við. Þetta
er þó ekki óumdeilt. Hæsti tindur Stráka
heitir Skrámuhyrna og er 625 metra há.
Eins og fram hefur komið liggur
vegurinn víða um skriður, sem ná alla
leið fram í sjó. Þannig vegkantar skríða
fram og er þá ekkert hægt að gera annað
en keyra efni í þá og vona að það hangi
sem lengst. Þá er í sumum tilfellum
hægt að breikka veginn, sem oft er þó
skammvinnur vermir, því oft eykur slík
framkvæmd grjóthrun á veginn.
Og það fór að hilla
undir Strákagöng
MIKLAR jarðfræðirannsóknir voru gerðar
áður en framkvæmdir hófust við göngin.
Dagana 5. og 6. júlí 1956 rannsakaði
Tómas Tryggvason (1907–1965) jarð-
fræðingur frá Atvinnudeild Háskólans,
Stráka. Hann mælti með því að gerð
yrðu göng gegnum fjallið í stað þess að
fara með veginn á stalli framan í því,
göngin yrðu ekki dýrari. Jarðgöng yrðu
miklu öruggari leið að vetrinum en
opinn vegur framan í klettunum. Var þá
horfið að því ráði að grafa jarðgöng með
4% halla upp á við frá Siglufirði.
Sumarið 1959 var byrjað á jarð-
göngunum Siglufjarðarmegin og grafnir
30 metrar. Árið eftir, miðvikudaginn 19.
október, skoðuðu Tómas Tryggvason
jarðfræðingur og Friðgeir Árnason
verkstjóri þessi göng, sem höfðu þá
verið í rúmlega eitt ár án hreinsunar.
Veggir þeirra og hvelfing litu sæmilega
út og hrun var lítið. Niðurstaða þeirra
félaga varð því, þótt reynslutíminn
væri skammur, að hægt myndi að grafa
Fjallið Strákar. Ófæruskál vinstra megin við miðja mynd og greina má veginn að gangaopum
báðum megin.
Ljósm.: Jón Dýrfjörð.