Tímarit Máls og menningar - 01.02.2011, Qupperneq 27

A ð l e s a T í m a n n o g va t n i ð
TMM 2011 · 1 27
smíða annan nýjan og óháð an. Þess vegna er Tíminn og vatn ið óhefð-
bundinn skáld skapur.
*
Annað fríljóð, óbundið með öllu, án háttbundinnar hrynjandi, stuðla,
ríms:
Tíminn og vatnið 7
Himinninn rignir mér
gagnsæjum teningum
yfir hrapandi jörð.
Dagseldur, ljós,
í kyrrstæðum ótta
gegnum engil hraðans,
eins og gler.
Sofa vængbláar hálfnætur
í þakskeggi mánans,
koma mannstjörnur,
koma stjarnmenn,
koma syfjuð vötn.
Kemur allt,
kemur ekkert,
gróið bylgjandi maurildum,
eins og guð.
Guð.
Sjöunda kvæði Tímans og vatnsins kennir okkur ýmislegt um aðferðir
Steins í ljóða flokknum. Það má skipta því í þrennt. Setjum svo að fyrsta
erindi sé mynd af rigningu, tiltölulega ein föld og velheppnuð. Sleppum
öðru erindi í bili en skoð um seinnihluta ljóðsins, erindi þrjú til fimm,
sem eru að mínum dómi meðal hápunkta í ljóða flokkn um. Þau eru með
nokkrum súrrealískum blæ en fyrst og fremst sýna þau hvernig Steinn
beitir orðlist af mikilli íþrótt og með frábærum árangri í því skyni að
vekja hughrif. Það gerir hann með breytilegri hrynjandi, með fimm-
faldri anafóru (koma), með þversögnum („Kemur allt, / kemur ekk ert, /
gróið bylgjandi maurildum“), með óræðum myndum („Sofa vængbláar
hálfnætur / í þakskeggi mánans“) og með orðinu guð og tvítekn ingu
þess, sem vegna stöðu sinnar í ljóðinu hefur mikið áhrifsgildi.