Tímarit Máls og menningar - 01.02.2011, Síða 55

„ Þa ð s e m d r í f u r m i g á f r a m e r u u p p g ö t va n i r …“
TMM 2011 · 1 55
sneri aftur til Kaupmannahafnar sá ég að á Hovedbiblioteket voru tvær
hillur með því helsta sem komið hafði út á sjöunda, áttunda og níunda
áratugnum í íslenskum bókmenntum og ég fór kerfisbundið í gegnum
þessar bækur á þeim mánuðum sem ég átti eftir af tíma mínum þarna
úti, sat við frá morgni til miðnættis og komst meira að segja í næstu
hillu þar sem voru færeyskar bókmenntir. Það orkaði mjög sterkt á mig
að sjá hvernig eitt tungumál leiddi af öðru, hvernig þau sköruðust í
bókaskápunum.“
Ófeig dreymdi sem sé um að verða myndlistarmaður þó að hann hefði
verið með ljóðabók í smíðum: „Fyrstu textarnir mínir eru dauðarokks-
textar, ég var í dauðarokkshljómsveitinni Cranium þegar ég var á
unglingsárum, það sló dáldið myrkan tón varðandi yrkisefni.“
FyRRUM VEIKGEðJA
yfirborðslegur / milli tveggja trúa / auðtrúa þekkir
ekki myrkrið / yfirstígur hindranir / stórmennskuæði
meðal vina / þreytandi umhverfi / hversu lengi endist
þunglyndi heltekur atferli / óbærileg þyngsl á samvisku
áttar sig á erfiðleikum / og stefnu lífsins / bældur hlátur hljómar
dýpra í höfðinu / grefur upp fortíð / hann krýpur á kné
og íhugar / fyrri tíð skal dvelja / fram úr vonum / glötuð tilvist
veikleiki / enginn bati / þegar eitt hverfur / kemur annað í ljós
finndu nærveru breytinga / í hringiðu vandamála / hlédrægur meðal vina
aftur til lífsins / hvert til eilífðar? / skyggn maður / fellst á eina trú
skarpskyggn maður / mátulega vitur …
„Þegar ég fór að fikra mig nær ljóðinu í menntaskóla skipti það mig
miklu máli að sanna fyrir sjálfum mér að ég gæti ort undir hefð-
bundnum bragarháttum og ekkert form yrði mér framandi. Þá gekk ég
lengi með Bragfræði og háttatal eftir Sveinbjörn Beinteinsson í vasanum
en Megas í eyrunum. Þetta var held ég arfleið frá atómskáldunum að
afla sér þekkingar á því kerfi eða þeirri hefð sem maður hugðist hafna.
Sjálfum fannst mér líka að ég þyrfti að hafa fullkomið frelsi til að geta
valið mína eigin leið og það gat ég ekki nema þekkja þær leiðir sem
stóðu til boða. Meðan á Danmerkurdvölinni stóð var ég farinn að brjóta
bragarhættina niður í frumeindir sínar til að skoða í hverju virkni þeirra
væri fólgin og formið fór að leysast upp í höndunum á mér í framhaldi af
því. Ég sendi tvö ljóð, handskrifuð, til Tímarits Máls og menningar árið
1999 og mér til mikillar furðu voru þau samþykkt og birt um haustið
eftir að ég var kominn heim. Ég man að ég var svo feiminn þegar þetta
var komið í tímaritið að ég þorði ekki að labba sömu megin og bókabúð