Tímarit Máls og menningar - 01.02.2011, Page 109
Þ r j ú k væ ð i
TMM 2011 · 1 109
Á ERFIðUM TÍMUM
Þeir báðu manninn um tíma hans
svo leggja mætti hann við tíma Sögunnar.
Þeir báðu um hendur hans,
því á erfiðleikaskeiði
er fátt betra en tvær góðar hendur.
Þeir báðu hann um augun
sem tárin höfðu forðum vætt
svo hann gæti íhugað björtu hliðina
(einkum björtu hliðina á lífinu)
því andspænis hryllingnum nægir eitt óttaslegið auga.
Þeir báðu hann um varirnar
skrælnaðar og sprungnar til að vitna,
til að upphefja, með hverjum vitnisburði, draum
(hinn háleita draum);
þeir báðu hann um fæturna,
tálgaða og æðabera,
(gömlu flækingsfæturna hans)
því er nokkuð betra á erfiðum tímum
en tveir fætur
þegar á að byggja eða grafa skotgröf?
Þeir báðu hann um skóginn sem hafði nært hann barn,
með sínu undirgefna tré.
Þeir báðu hann um brjóstið, hjartað, axlirnar.
Þeir sögðu honum
að það væri alveg sérstaklega brýnt.
Þeir skýrðu svo út fyrir honum
að allar þessar gjafir væru vita gagnslausar
ef hann afhenti þeim ekki tunguna,
því á erfiðum tímum
er ekkert jafn notadrjúgt til að ráða niðurlögum hatursins
eða lyginnar.
Og loks báðu þeir hann
að vera svo vænan að ganga af stað
því á erfiðum tímum
er það, tvímælalaust, sú þrekraun sem úrslitum ræður.
Þýðing: Tómas R. Einarsson