Tímarit Máls og menningar - 01.02.2011, Side 111

Á r H a l l d ó r s o g Vi l h j á l m s
TMM 2011 · 1 111
Lítið var skrifað um sýninguna í blöðum en Jón Viðar Jónsson gaf henni
fjórar stjörnur í DV. Ég hefði gefið henni fimm!
Mun meiri hávaði varð á öllum vígstöðvum þegar Vesturport og
Borgarleikhúsið frumsýndu Faust (þetta var sýning til útflutnings, þess
vegna fékk hún ekki að heita Fást) á stóra sviði Borgarleikhússins undir
stjórn Gísla Arnar Garðarssonar, sýningu sem gekk vel og lengi og hefur
síðan ferðast um heiminn eins og aðrar sýningar Vesturports. Verkið
sem byggir á hinni gömlu sögn um Fást sem meðal annars Goethe
skrifaði um reyndist líka mikið og veglegt sjónarspil með Hilmi Snæ
Guðnason í hlutverki Mefistós, Þorstein Gunnarsson í titilhlutverkinu
og leikmynd eftir Axel Hallkel Jóhannesson sem erfitt verður að toppa:
Fyrir ofan áhorfendur í stóra sal Borgarleikhússins var strengt net þar
sem leikarar hentust um og hömuðust, jafnvel á hjólastólum! Og á
sviðinu sjálfu komu púkar andskotans hoppandi upp svoleiðis að maður
hrökk hvað eftir annað í kút. En ekki hafði þessi sýning eins djúp áhrif
á mig og Rómeó og Júlía eða Hamskiptin í meðförum sama hóps. Að
þessu sinni var það ekki þekking sem Jóhann var tilbúinn að selja sál
sína fyrir heldur eilíf æska. Og örlög leikarans Jóhanns sem þráir svo
mjög að verða ungur aftur að hann semur við djöfulinn urðu ekki nógu
beisk innan um alla ókyrrðina, og þó lék Þorsteinn hann af eins mikilli
einlægni og hægt var við þessar aðstæður.
Faust var vel tekið en þó mátti heyra vonbrigðatón í röddum gagn-
rýnenda. Ég held að Elísabet Brekkan hafi orðað orsök hans vel í grein
sinni í Fréttablaðinu (18.1.) þegar hún giskar á að það væri „hægt að moða
meira úr þessu klassíska verki til umhugsunar og lærdóms, ekki síst nú,
þegar útsala hefur verið á sálum til skrattans um nokkurt skeið.“
Ein minnisstæðasta sýning ársins 2009 var Þú ert hér eftir þríeykið
Jón Pál Eyjólfsson, Hall Ingólfsson og Jón Atla Jónasson sem saman
kalla sig Mindgroup. Þeir frumsýndu framhaldið, Góða Íslendinga, í
Borgarleikhúsinu í janúar og höfðu fengið öfluga leikara hússins til liðs
við sig. Verkið var leikið inni í búri – enda má til sanns vegar færa að
góðir Íslendingar hafi verið í búri eftir hrun – og hófst á ræðu forsetans
af sjónvarpsskjá þegar hann neitaði lögum um Icesave staðfestingar.
Þannig lék enginn vafi á því að við vorum stödd í blæðandi samtím-
anum. Inni í búrinu rigndi gluggaumslögum sem persónurnar handléku
í vanmætti sínum og leikritið var samsett af stuttum textum, litlum
sögum úr hversdagslífinu sem saman gáfu mynd af örvæntingarfullri
þjóð og úrkula vonar. Sýningin var ekki eins nístandi fyndin og Þú ert
hér en var prýðilega tekið, til dæmis fékk hún fjórar stjörnur í Frétta-
blaðinu og fjórar og hálfa í Mogga.