Tímarit Máls og menningar - 01.02.2011, Side 116

S i l j a A ð a l s t e i n s d ó t t i r
116 TMM 2011 · 1
þéttum hópi úrvalsleikara á flottu sviði Ilmar Stefánsdóttur en ekki
skilur sýningin mikið eftir þegar lengra líður frá henni.
Ekki verður heldur sagt að gamanmál Kristjáns Ingimarssonar og
Ólafíu Hrannar Jónsdóttur í trúðleiknum Af ástum manns og hrærivélar
í Kassanum skilji mikið eftir til íhugunar en mikið óskaplega var gaman
að horfa á þessa tvo snillinga vandræðast á sviðinu.
Á leiklistarhátíðinni ArtFart í ágúst sýndi Anna María Tómasdóttir
einleikinn True Love í Íslensku óperunni, einkar skemmtilega samið
verk fyrir eina kvenrödd sem bæði getur talað vel og sungið. Þar sagði
stúlka sögu sína og ástarinnar einu og sönnu í lífi sínu og það varð smám
saman áleitin saga um samskipti kynjanna, kröfurnar, væntingarnar og
vonbrigðin. Inn á milli brast Anna María í söng, iðulega fræga ástar-
söngva úr amerískum kvikmyndum sem bæði skemmtu og skýrðu þær
vonir sem ungt fólk gerir sér um hamingju í einkalífinu.
Á ArtFart var líka sögustund Árna Kristjánssonar Á gólfinu, nöturleg
en þó hugljúf saga sem Árni heyrði sjálfur af vörum þess sem fyrir
ólukkunni varð. Þetta var gamall norskur maður sem Árni kynntist
þegar hann vann á elliheimili í Bergen, sá gamli hafði dottið heima hjá
sér og mjaðmarbrotnað en ekki kunnað við að æpa á hjálp heldur lá
hann á gólfinu í rúman mánuð. Og lifði af! Árni sagði söguna listilega
vel án nokkurra hjálpargagna.
Finnsk leikverk rata ekki oft á svið á Íslandi og því var tilhlökkunarefni
að sjá Finnska hestinn í Þjóðleikhúsinu í haust, nýlegt verk eftir Sirkku
Peltola sem María Reyndal stýrði. Þetta var grátbroslegur gamanleikur
um finnskt sveitafólk sem hefur glatað tilverugrundvelli sínum, vel
samið og flutt. Í frásagnarmiðju er gamla vitra og skapstygga amman
sem Ólafía Hrönn lék af mikilli list, enda fékk hún slíkar setningar til
að segja við okkur að maður hefur sjaldan heyrt annað eins, djarfar,
dónalegar og rosalega fyndnar (þýðandinn var aðal finnskumaður
þjóðarinnar nú um stundir, Sigurður Karlsson). Enn sem fyrr voru
gagnrýnendur ósammála. Guðmundur Brynjólfsson var sammála tmm.
is, gaf sýningunni þrjár og hálfa stjörnu og Ólafíu Hrönn fimm. Gagn-
rýnendur DV og Fréttablaðs náðu ekki sambandi við harminn undir
niðri í lífi þessa lánlausa fólks á sviðinu og gáfu lélega einkunn. En
aðsóknin fór fram úr vonum og því verða þessar dræmu viðtökur
kannski ekki til þess að leikhúsin haldi áfram að forðast norræn leik-
verk.