Tímarit Máls og menningar - 01.02.2011, Side 120

S i l j a A ð a l s t e i n s d ó t t i r
120 TMM 2011 · 1
Ingvar E. Sigurðsson leikpersónur og áhorfendur í hlutverki Prosperós
í gamanleiknum Ofviðrinu. Sýningarnar voru eins ólíkar og leikritin.
Lér sem Ástralinn Benedict Andrews stýrði er dimm og drungaleg í
endurminningunni, svið Barkar Jónssonar vítt enda ekkert sem þrengir
að, bara gripið til einfaldra svartra gáma þegar þörf var á innisenum,
og í miðbikinu verður „ekta“ ofsaveður með stórrigningu. Ofviðrið sem
Litháinn Oskaras Koršunovas stýrði í Borgarleikhúsinu var litrík og
björt með gamaldags rokvélum á sviðinu til að framkalla ofviðrið sem
hún heitir eftir. Þar þrengdi mjög að sviðinu þar sem Vytautas Narbutas
bjó til ævintýralega fallegt gamaldags leikhús með gólfi, sviði, fagurlega
skreyttum stúkum og ótal skotum og kimum. Filippía Elísdóttir klæddi
fyrirfólkið og andana hans Prosperós í svo fallega búninga að maður
varð grænn af öfund.
Þetta voru hvort tveggja glæsilegar sýningar og verða lengi í minnum
hafðar, ekki síður en sýningarnar tvær sem unnar voru upp úr
skáldsögum Halldórs Laxness. En einnig nú voru viðbrögðin misjöfn.
„Lér í kaldri sturtu“ hét leikdómur Jóns Viðars í DV um sýninguna í
Þjóðleikhúsinu (3.1. 2011) en dómurinn um Ofviðrið hét „Þegar Shake-
speare sofnaði“ (DV 7.–9.1. 2011) og stjörnugjöfin var eftir því. Morgun-
blaðsgagnrýnandinn var miklu hrifnari, einkum af Ofviðrinu, sem líka
heillaði gagnrýnanda Fréttablaðsins. Enda er það beinlínis hlutverk
Ofviðrisins að töfra áhorfandann!
Bæði leikritin voru þýdd upp á nýtt fyrir þessar sýningar af vel
skáldmæltum og góðum íslenskumönnum. Þórarinn Eldjárn þýddi
Lé konung en Sölvi Björn Sigurðsson Ofviðrið. Að flestra mati voru
þessar þýðingar góðar og aðgengilegri en fyrri þýðingar þótt þær séu
meistaraverk út af fyrir sig.
Shakespeare fékk að vera með í einni sýningu enn, Kandílandi, dans-
verki sem Íslenska hreyfiþróunarsamsteypan setti upp í Kassa Þjóðleik-
hússins. Þar fóru þátttakendur hratt yfir örlög konunga í konungaleik-
ritum Shakespeares í dansi og örfáum setningum og skemmtu allir sér
prýðilega, dansarar og gestir.
Til hvers á Gríman að vera?
Margt er enn ónefnt, fjöldi sýninga leikhópa, aðrar sýningar Leikfélags
Akureyrar en Rocky Horror, áhrifamikill Rigoletto í Íslensku óperunni
og allar barnasýningarnar. Af þeim síðastnefndu bar Dísu ljósálf hæst.
Leikgerð Páls Baldvins Baldvinssonar af þeirri ógnþrungnu sögu var
sett upp – af honum sjálfum – í Austurbæ með Álfrúnu Helgu Örn-