Tímarit Máls og menningar - 01.05.2011, Blaðsíða 103

„ É g h e f þ ö r f f y r i r a ð j a g a s t í r a u n v e r u l e i k a n u m …“
TMM 2011 · 2 103
Eins og sjá má er stutt á milli
hversdagslegra og hræðilegra til­
boða í sögunni; eina stundina
býður Sindri meira kaffi, þá næstu
skipar hann aðalpersónunni að
stinga hendinni inn í höfuðkúpu.
Það sem aðalpersónan snertir á
er staðurinn þar sem skynjun
annarrar manneskju átti sér stað
og það er e.t.v. megin umfjöll unar­
efnið í höfundarverki Kristínar
Eiríksdóttur, hvernig ímyndunar­
aflið og ytri veruleiki móta hvort
annað. Í nýlegu ritgerðasafni um
Gyrði Elíasson segir Guðrún Eva
Mínervudóttir nálgun hans að
veruleikanum vera „ofur­raunsæi
eða háraunsæi“ vegna þess að
hann taki allt með í reikninginn:
„Líka allt þetta sem einhverjum gæti þótt ótrúlegt.“17 Þetta sama má
segja um höfundarverk Kristínar, það er háraunsætt vegna þess að þar
er fantasían ekki útilokuð.
Doris deyr er hefðbundnara prósaverk en Kjötbærinn og Húðlit
auðnin. Í smásögunum sýnir Kristín fádæma hæfileika til að miðla
sviðsetningum og atburðum samhliða því sem persónur eru kynntar til
sögunnar. Kristín hafði gert tilraunir til að skrifa lengri prósaverk, m.a.
tvær skáldsögur sem hún gaf upp á bátinn vegna þess hversu leiðinlegar
þær voru að hennar sögn. En hvað gerði það að verkum að hún fann tón
sem hún felldi sig við?
„Ég var komin í mastersnám í myndlist í Kanada og var næstum búin
að gefa upp á bátinn að ég gæti skrifað prósaverk, hugsaði með mér að ég
gæti gefið út ljóðabækur en ekki prósa. En þarna úti í Kanada gerðist eitt­
hvað; það er aðferð sem ég nota oft þegar ég á að vera að gera eitthvað að
þá fer ég mjög oft að gera eitthvað annað. Það var t.d. mjög mikið að gera
í skólanum, mikið af fræðikúrsum, hröð yfirferð og álag og ég átti að vera
á vinnustofunni allan daginn og þess á milli að undirbúa mig undir fyrir­
lestra en í staðinn fór ég að skrifa Doris deyr. Og þetta er mjög oft svona
hjá mér. Það sem gerðist var að ég fór að fá hugmyndir, ég hafði aldrei áður
fengið hugmyndir og það var kannski það sem hafði vantað upp á þegar
ég hafði reynt mig við prósa áður. Ég leyfði mér að sjá fyrir mér lengri
Transformer. Klippimynd á spóna-
plötu 2009.