Tímarit Máls og menningar - 01.05.2011, Blaðsíða 53

J ó h a n n J ó n s s o n s k á l d
TMM 2011 · 2 53
[…] Klukkan 6 um kvöldið lögðum við aftur úr höfn, út á reginhaf. Vorum þá
flest búin að fá fullnóg af dvöl okkar í New­Castle. Dagurinn hafði verið óþolandi
heitur og kolamökkurinn og allur annar óþverri var svo megn í loftinu, þarna í
bænum, að ég hafði blátt áfram sáran sviða fyrir brjóstinu þegar ég fór þaðan.
[…] Við komum til Vejle eftir 2ja daga útivist á hafi. Þangað komum við
snemma morguns. Var þá veður kyrrt og milt eins og fyrri, og verð ég að játa að
Danmörk var stórum glæsilegri heldur en ég hafði gert mér nokkra von um.
[…] Upp úr hádeginu héldum við aftur út Vejlefjörðinn, áleiðis síðasta áfang­
ann, til Hafnar. Veðrið var yndisfagurt. Til beggja handa blöstu skógiþaktar hæðir
og nýplægðir akrar með lillarauðum litblæ. Allt var hjúpað dánarlíni haustsins,
nema barrskógarnir, sem enginn dauði fær litverpa gjörða. Þeir stóðu keikir í
krafti ósigrandi æsku sinnar og létu enga sorg á sér sjá. Alt annað drúpti í hljóðri
uppgjöf fyrir vetrinum og dauðanum, sem hver dagur bar nær og nær. Á þökum
bændabýlanna voru storkahreiðrin orðin auð og yfirgefin – allir vængir sumars­
ins höfðu vaxið sig fullsterka til vetrarlangs flótta – suður í sólarlöndin.
[…] Kl. 12 um kvöldið sigldum við inn sundið – milli Helsingör og Helsing­
borgar sem ljómuðu í mikilli ljósadýrð til beggja hliða í myrkrinu. Þetta var 14.
október. Morguninn eftir sigum við í naust borgarinnar sælu þar sem kóngurinn
og fína fólkið búa. Fyrsta og lengsta þætti ferðar minnar var lokið.
Vinir okkar hjóna stóðu á bryggjunni og tóku á móti okkur og innleiddu
okkur í dýrðina. Frá Vejle hafði ég símað til skólabróður míns eins og beðið hann
að útvega mér og frú hótell. Alt var þetta komið í kring áður en við komum og
þurftum við ekki annað en láta aka okkur heim til okkar.
[…] Í Kaupmannahöfn gerðist harðla fátt sögulegt. Dvaldi ég þar þó í 5 daga
og fór nokkuð víða um. En bærinn interessaði mig harðla lítið, mun nokkuð hafa
ráðið þar um, að ég var með hálfan hugann suður á Þýskalandi, og ferðaóróinn
sat fast í mér. Þó get ég ekki sagt annað en að mér þyki Höfn fallegur bær, og
auðvitað er hún typisk stórborg. En þar eð konan mín var þreytt eftir ferðina á
sjónum og átti þar að auki langa járnbrautarferð fyrir höndum varð hún að nota
þessa daga sem hvíldardaga, og gátum við því minst séð né heyrt af því sjónar­ og
heyrnarverða, sem Höfn hefur að bjóða. Þó skruppum við á helstu söfnin þar:
Glyptotekið og Thorvaldsens Museum, sem hvorttveggja eru ágæt söfn. Ekki
nenni ég þó að eyða orðum um það sem þarna bar fyrir augun, ég hef séð svo ótal,
ótal margt síðan sem ég hef meira gaman að rabba um við yður góða frú Guðlaug
mín, og bið ég yður að koma því áleiðis til þeirra sem kynnu að hafa gaman að
hlusta á það með yður!
„… heil menning er að hlæja sig í hel …“
Í kafla sem hér er sleppt kemur fram að í Kaupmannahöfn fer Jóhann
með Halldóri Laxa (eins og hann segir) að heimsækja Guðnýju, dóttur
kaupmannshjónanna á Djúpavogi. Hún er við nám í píanóleik hjá
Haraldi Sigurðssyni. Jóhann býður Guðnýju að heimsækja sig á hót­
elið.