Tímarit Máls og menningar - 01.02.2016, Blaðsíða 50

A r t h u r R i m b a u d
50 TMM 2016 · 1
Í draumum nætur grænar og glitprúð mjöllin,
og koss sem leitaði hægur að augum hafs,
og göróttir safar eins og í æðum trjánna,
uns svefni lauk við maurilda-marbláan söng.
Mánuðum saman sá ég brimið brotna
á skerjum og öskra sem kýrnar belja við burð
en hugsaði aldrei að hvítþvegnir guðsmóðurfætur
gætu hamið þann ógnandi ölduskafl.
Ég leit, skal ég segja ykkur, frábærar Flórídaeyjar,
og innan um blómin augu pardursdýrs
með mannshúð! Og regnbogana stríða sem stjórnartauma
á sægrænum hjörðum hafsins við sjónarrönd.
Og séð hef ég ólgandi fenin, í remmu þar rotnar
í sefinu dimmu drekinn Levíatan
í lygnunni miðri ógnlegir iðustraumar
og langt niðri í djúpinu sjálfu ginnungagap.
Og jöklar, silfraðar sólir, perlandi öldur,
glóandi himnar, á hafsbotni rotnandi flök
en tröllauknir snákar fallnir úr fléttuviðum
í maðkaveitu vafðir í myrkurilm.
En börnum ég vildi sýna höfrunga hafsins
úr bládjúpi sjávar söngfiska, setta með gull.
Blómlöður væran vaggaði fleyi mínu,
og glaðbeittur vindur væng mínum léði byr.
Og stundum var hafið í hömlu belta og skauta,
en angurblítt kjökur þess vaggaði fleyinu vært
og lyfti úr djúpunum sogskálum svartra blóma
en ég lá hreyfingarlaus eins og kona krypi á bæn.
Rétt eins og hólmi flaut fley mitt, á báðar síður
dritur og jarmur fugla með freðaugu blá,
en áfram mig bar framhjá sívöfðum, sævi börðum,
náum sem einbeittir flutu til feigðaróss.
En nú er fleytan mín sokkin í sölvanna flóka
ég svíf af vindunum borinn í blálitan geim
langt ofar fuglum, en flakinu gátu ei bjargað
Hansaskip rík eður herskipin stálþynnum klædd.