Tímarit Máls og menningar - 01.03.2017, Side 33

M é r þ y k i r m j ö g g a m a n a ð v e r a b a r n
TMM 2017 · 1 33
vitað; þá sögu skrifaði ég bara án þess að hugsa mikið um textann. Það er
best: Sögurnar streyma fyrir hugsjónunum eins og litlar prívat bíómyndir og
maður reynir að spegla það sem maður sér fyrir sér með orðum inn í næstu
vitund. En ég vil ekki kryfja aðferðirnar – trikkin, orðalagið, stílbrigðin – of
mikið. Því þá rofnar sagan.
Segðu mér fleira af nýju bókinni.
Ég var miklu afslappaðri þegar ég skrifaði Fyrir allra augum en Kvíða­
snillingana, ég skrifaði þá bók nákvæmlega eins og mig langaði, hafði öðlast
meira sjálfsöryggi og afslappelsi. Mér þykir vænt um hvað hún hefur hlotið
góðar undirtektir: ég hef fengið fjölda skeyta og ábendinga frá hinum og
þessum, oft ólíklegasta fólki, og sumir segjast aldrei fyrr hafa lesið bók á
íslensku sem lýsi kunnuglegri reynslu, á þeirra tungutaki – það var mark-
miðið. Og slík viðbrögð eru mér svo dýrmæt, ég viðurkenni það alveg; mark-
miðið er að ná til fólks. Sumir eldri gagnrýnenda virðast samt helst vilja að
ég skrifi skáldsögu sem gerist í mikilli þoku á 19. öld þar sem menn róa út
á sjó í árabáti.
Já, það verður að skrásetja nýjustu tímana og á fleiri stöðum en á sam-
félagsmiðlum. Bókin opnar dyr og útskýrir margt og kennir. Ertu að skrifa
nýja bók?
Já, ég er eiginlega alltaf að skrifa margar í einu.
Best að segja ekki of mikið.
Ernest Hemingway, sem var flottur og belgingslegur karl, sagði að maður
ætti aldrei að tala um það sem maður hefði á vinnslustigi, því að þá þvaðraði
maður úr sér verkþörfina.
En ég spyr á móti: Um hvað á maður þá að tala?