Tímarit Máls og menningar - 01.03.2017, Síða 72

M i c h e l H o u e l l e b e c q
72 TMM 2017 · 1
víðar, miklu fremur en flestra menningarfrömuða sem eru viðurkenndir sem
slíkir, og jafnvel enn frekar en þær hugmyndir sem ég viðra. Ég segi þetta
ekki af hógværð einni saman, ég veit hvaða máli ég skipti sem höfundur, ég
hef aldrei verið hógvær og hafna hógværð. Ég er bara raunsær, lít bara þann-
ig á að þeir hafi verið á aðeins hærra vitsmunastigi en ég.
En hvað er það sem kallað er menningarvitar í Frakklandi? Það er alveg sér-
stakt fyrirbæri út frá félagslegu sjónarmiði. Það er hámenntaður maður, helst
úr École Normale Supérieure, en hefur í það minnsta stundað háskólanám
í bókmenntum eða félagsvísindum. Það er maður sem birtir ritgerðir af og
til. Það er maður sem gegnir veigamiklu hlutverki í tímariti sem er helgað
umræðu um þær hugmyndir sem hæst ber þá og þá stundina. Og skrifar
reglulega greinar um þjóðfélagsmál í helstu dagblöð landsins.
Þetta á hvorki við Dantec, Muray né mig. Við vorum öllu heldur það
sem kallað er rithöfundar sem er alls ólíkur þjóðfélagshópur og í raun og
veru er sáralítið samband milli menningarvita og rithöfunda. Þegar bók
Lindenbergs kom út þekkti ég engan þeirra menningarvita sem vitnað var
í persónulega, ég hafði aldrei haft tækifæri til að hitta þá, en ég þekkti hins
vegar Muray og Dantec mjög vel.
Ég ætla að reyna að draga saman það sem þessir þrír rithöfundar, sem litið
er á sem aðal hugmyndafræðinga hreyfingar „nýrra afturhaldssinna“ og eru
að sögn þeir sem eru nú í miðju umræðunnar í Frakklandi, hafa sagt og
skrifað nákvæmlega og það sem þeir hafa nákvæmlega séð fyrir sér að gerist
í framtíðinni.
Stundum er ég talinn vera einhvers konar spámaður, en ég er að mínum
dómi mun minni spámaður en félagar mínir tveir sem nú eru látnir. Það sem
kannski hefur ruglað fólk í ríminu er að stundum hafa bækur mínar fyrir
einhverja undarlega tilviljun komið út um leið og mun alvarlegri atburðir
hafa gerst. Þannig kom skáldsagan Undirgefni út í Frakklandi sama dag og
árásin var gerð á Charlie Hebdo. En færri vita að ég veitti dagblaðinu New
York Times viðtal um skáldsöguna Áform (í því viðtali fannst blaðamann-
inum raunar að ég væri að gera óþarflega mikið úr hættunni sem stafar af
íslamistunum) sem birtist í New York Times þann 11. september 2001. Það
virðist því vera svo að guð (eða örlögin eða einhver önnur gráglettin guðleg
forsjá) skemmti sér við að nota bækurnar mínar til að búa til sorglegar til-
viljanir.
En hverju hef ég spáð, svona almennt séð?
Í fyrsta lagi hef ég spáð því að transhúmanisminn vinni á. Það er farið
að gerast, afar hægt sem stendur, en það er vel hugsanlegt að hann eflist og
dafni enn hraðar en áður. Í öðru lagi spáði ég því, í Undirgefni, að hófsamir
íslamistar taki smátt og smátt völdin í Evrópu, að Evrópa vilji beygja sig