Tímarit Máls og menningar - 01.03.2017, Page 89

„ – O g G u ð – H a n n e r t r ú ð u r i n n “1
TMM 2017 · 1 89
Hún vissi af því
áður en hún opnaði augun
Það lá í loftinu
Hún fann návist þess
eins og það væri manneskja
eða guð
Hún fékk tár í augun
og sagði fagnandi við daginn:
Það er gaman að vera til27
Hvenær skyldi Guð vakna?
Bent hefur verið á að þunglyndislegur blær hvíli yfir ljóðunum í fyrstu bók
Vilborgar, Laufið á trjánum (1960).28 Hann kann að stafa af uppsöfnuðum
harmi yfir missi sem hún varð fyrir í æsku er sex systkini hennar dóu, þar af
þrjár systur úr berklum. Vilborg smitaðist sjálf og var vísað úr skóla á Seyðis-
firði vegna ótta um smit. Varð hún þá að skilja við foreldra sína og flytjast til
Norðfjarðar þar sem henni var veitt skólavist.29 Þessi harmur hafði búið um
sig í „þagnarhyl“ djúpt undir yfirborði glaðværðar og lífsgleði.30 Það er því
ekki að undra þótt depurð komi fram í umþenkingunni um Guð. Það gerist
m.a. í ljóðinu „Kvöld“ sem endar í ágengri spurningu um tilvist Guðs:
Þegar klukkurnar hringja
heyrist til þeirra
hingað inn.
Þar sem ég ligg
og bíð eftir vorinu
og að mér batni,
ég hlusta og hugsa
hvort guð
sé ennþá til.31
Aðstæður ljóðmælanda minna á lýsingu Vilborgar á útfarardegi Guðnýjar
systur sinnar þegar hún var 11 ára gömul. Hún var þá ein heima á Vestdals-
eyri, sjálf veik af berklum en klæddi sig og fór út. Þá heyrði hún óm af lík-
hringingunni innan af Öldu (Seyðisfjarðarkaupstað).32 Þá minningu kann
hún að hafa umorðað og lagt í munn látinna systra sinna og þá ekki síður
Sæunnar en Guðnýjar en Sæunn lá lengi á sjúkrahúsi og beið örlaga sinna.33
Ágeng spurning um nærveru og vitundarástand Guðs skýtur einnig upp
kolli í „Á sjöunda degi“ en nú á þeim glaðværu nótum sem einkenna svo
mörg ljóð Vilborgar að þeim elstu undanskildum. Ljóðið birtist í Klukkunni í