Loðdýrarækt - 01.09.1931, Blaðsíða 40
38
II. fí l á r e f u r.
(Mórauður refur).
Fyrir nálægt 40 árum var blárefur fyrst rækt-
aður á eyjunum meðfram Alaskaströndum. Norð-
menn tóku þetta upp, og enda nokkrir menn
hér á landi. Refirnir voru liálfvilltir; það var
fleygt i þá að éta annað kastið. Þessi ræktun
er nú að mestu niður lögð, og menn liafa séð
að heppilegra er að rækta þá í girðingum, sér-
staklega er hægra að verja þá fyrir sjúkdóm-
um með hreinlæti, þegar þeir eru i girðingum.
Mest liefir verið ræktað af Alaska-ref, hann
er mjög frjósamur, á oft 8—10 vrðlinga, stund-
um jafnvel 16—18. Ekki þykja skinn af Alaska-
ref eins góð og af grænlenzkum ref, og þá enda
íslenzkum, sem er af sama stofni, þótt hann sé
ekki talinn eins góður. I Noregi er hann ekki
i áliti sökum eftirlitsleysis á útflutningi héðan.
Margir fallegir blárefir iiafa þó verið fluttir héð-
an til Noregs, en Norðmenn kalla þá venjulega
grænlenzka, af því þeir eru í betra áliti.
Það hefir sýnt sig, að blárefinn má rækta,
engu síður en silfurrefinn. Þótt hann sé enn ekki
talinn eins viss i tímgun, þá hafa refabú sýnt,
svo sem t. d. hér á landi búin á Svignaskarði
og í Stykkishólmi, að furðu fljótt má fá hann
til að tímgast. Velgóð blárefaskinn geta verið
eins verðmæt og silfurrefaskinn, þó verður það
að teljast galli á blárefaskinnunum, að þau er