Loðdýrarækt - 01.09.1931, Blaðsíða 110

108
fjallshlíð, sáum við 4 héra „á heit“. Skipstjór-
inn segist einu sinni liafa talið upp undir 20 liéra
saman, sumir voru í halarófu, aðrir stukku upp
hingað og þangað, og var þvi erfitt að sjá, live
mikið var af þeim. Hér geta þeir ekki valið sér
rökkrið til matfanga, þar sem sólin skin látlaust
í nokkra mánuði. Óvini eiga þeir sér þarna færri
en víða annarsstaðar, en þó skæða: úlfa, refi,
hreysiketti og hrafna, enda lifa þessi dýr víst
mestmegnis á þeim.
Vigfús félagi rninn, sem var i leiðangri Koclis
1912-—13, segist hafa séð nokkra liéra saman í
leik, líkt og unglömb á vorin; það var að hausti
til, eftir að snjór var fallinn, nokkru norðar
en þar sem við vorum. Koch getur einnig í ferða-
bók sinni um svipaðan leik héranna: „í brekku
við rætur fjallsins, klæddri mosa, léku sér seytj-
án hérar, virtust helzt vera í „skollaleik“.“*
1 „Nyt land“ getur Sverdrup oft um héra í hóp-
um; hann og þeir félagar skutu mikið af þeim,
og lætur hann mikið af því, hve góðir þeir séu
og feitir i vetrarhörkunum norður þar.
Þetta, sem hér er sagt, bendir talsvert í aðra
átt en sagt er um héra annarsstaðar.
Strax við fyrstu kynni mín af hérunum vakn-
aði hjá mér sú hugsun, hve gaman væri að geta
gert þá að innlendum dýrum hér lijá okkur. Og
við nánari athugun á því máli hefi eg sannfærzt
* Gennem den hvide Orken, bls. 59.