Loðdýrarækt - 01.09.1931, Page 57

55
skrítna sögu af grenlægju einni, sem Molly heit-
ir, er honum þykir sérstaklega vænt um, og eins
henni um liann. Einn morgun, er liann færði ref-
unum morgunverðinn, furðar liann sig á þvi að
hún kemur ekki, eins og vandi hennar var, með
vinalátum á móti honum. Hann fer þá inn að
húsi hennar og lyftir þakinu, en þá kemur Molly
litla í ljós og heilsar honum, sleikir hönd hans o.
s. frv. Svo hleypur hún inn i innra skýlið og
kemnr svo út með 2 unga í kjaftinum; hún stend-
ur á afturlöppunum upp með húsveggnum til
þess að ná sem bezt upp til Gunnars og geta
sýnt honum hve yndisleg börn liún liafi eign-
azt. Þegar Gunnar hafði strokið lienni og ung-
unum fer hún með þá inn aftur og leggst lijá
þeim til þess að hlýja þeim. Hann verður nú for-
vitinn og langar til að vita hve mörg börn frú
Molly muni hafa eignazt, lyftir lokinu að innra
skýlinu og þar eru þá 4 litlir en jmdislegir ung-
ar, allir að sjúga. Hann fær að strjúka bæði
frúnni og börnunum, án þcss að hún sýni nokk-
ur merki um hræðslu. — Gunnar hefir þrenn
silfurrefahjón sem eru svo spök, að hann fer
með þau nákvæmlega eins og væru þau hundar
eða kettir.
Aðalskilyrðið fyrir því, að vel takist með refa-
ræktun, er það, að dýrin verði eins spök og önn-
ur húsdýr. Þá mun allt fara vel.
Bjarmalandi, 16. nóvember. 1931.
E. Rokstad.