Loðdýrarækt - 01.09.1931, Blaðsíða 48
46
að inn hér og þar, einkum í hnakkann og við1
rótina á skottinu. Þvi að þar eru flærnar mestar-
2. Refapest (distemper) hagar sér á sama
hátt og hundapest. Hvort hér er um einn og sama
sjúkdóm að ræða, vita menn enn ekki með vissu,
en almennt er álitð að svo sé, og refagirðingar
þvi vandlega varðar fyrir hundum, meðal ann-
ars með þvi að hafa ytri girðingu. Refapest er
sjaldgæfur en afarskæður sjúkdómur, og drepur
oft 70—80% af refunum. Engin notliæf meðuL
eru enn fundin við sýkinni. Einasta ráðið er að
einangra og lielzt að drepa strax liin sýktu dýr,.
ef ske mætti að með því væri hægt að hefta
útbreiðslu sýkinnar i girðingunum. Sennilegt, að
menn geti flutt sýkina á milli girðinga. Hinnar
mestu varðúðar verður að gæta, einkum þeg-
ar hundapest gengur. Sjálfsagt að einangra æfin-
lega aðflutt dýr, og að hafa ytri girðingu, sem
liggur i 8—-10 metra fjarlægð frá refagirðing-
unum.
3. fíeinkröm (racliitis) er yrðlingasjúkdóm-
ur, venjulega i 2 og 3 mánaða gömlum yrðling-
um. Orsökin talin að vera einhæft fóður, bleyta
og raki. Hér á landi fá yrðlingar oft beinkröm
af illri meðferð í flutningum, — þröngum og
blautum kössum, kulda og einhæfu og illu fóðri.
Einkennin eru þau, að fæturnir verða bognir
og skakkir, liðamót óvenjulega stór og belgur-
inn oft illa hærður.
Þur og vel hirt refaliús, sólskin, ný fiskbein*
beinamjöl og umfram allt daglega örlítill