Loðdýrarækt - 01.09.1931, Blaðsíða 93
91
nokkru dýri með jafnmiklum fjálgleik og hon-
um. Þar segir meðal annars svo:
„Þvottabjörn, sem veiddur er nægilega ung-
ur, verður fljótlega mjög gæfur. Einlægni hans,
fjör og einkennilegi óróleiki, löngun hans til
að hreyfa sig, sem aldrei þrýtur, og þá jafn-
framt live framkomu lians svipar mjög til ap-
anna, allir þessir eiginleikar gera liann vinsæl-
an sem leikfólaga. Honum þykir vænt um þeg-
ar liann er kjassaður, en verulegrar undirgefni
verður maður þó ekki var lijá honum. Hann
er alltaf tilbúinn að taka við glensi og leik og
lætur hann þá í ljós ánægju sína með veiku
urri, likt og hvolpur.
„Skýrustu sérkenni eða eiginleika sjúbbsins,“*
tekur Brehm upp eftir L. Beckman, „verður að
telja liina gráðugu forvitni hans, sníkni, sérvizku
og ástríðu til að róta i öllum skotum og hornum.
.... Allar þær mörgu tómstundir, sem sjúbb-
ur i búri hefir yfir að ráða, notar hann til margs-
konar uppátækja, og eru sum þeirra hin ótrú-
legustu. Hann hefir lag á að eyða leiðindunum
i einverunni. Ýmist situr hann upp á endann
einsamall úti i horni og' er þá graf-alvarlegur
á svipinn i óða önn að reyna að binda liálm-
strái utan um trýnið á sér, eða hann er í þung-
um þönkum að rísla sér við tærnar á aftur-
fótunum, eða hann er að glefsa eftir skottinu
á sjálfum sér. Annað veifið lig'gur hann máske
Hann er oft nefndur svo, sjub, scliub.