Loðdýrarækt - 01.09.1931, Blaðsíða 56
54
því að þeir fái svo hátt vei-ð fyrir skinnin, þvi
það væri fásinna; ég á við það, að á ári hverju
koma fram á markaðinum nokkur stykki sér-
staklega fin skinn og að minni skoðun eiga þeir,
sem áhuga hafa á loðdýrarækt, að keppa eftir þvi
að geta framleitt slíkar gersemar. Til þessa þarf
ekki að eins áhuga, heldur einnig ást og um-
hyggju. Ef okkur tekst í framtiðinni að fram-
leiða verulega fín silfurrefaskinn, getum við
reiknað með háu verði fyrir þau — og það er
skoðun mín, að við liér á íslandi getum áreiðan-
lega framleitt príma skinn. Ástæður eru hér
Í3rrir hendi til þess. En við megum ekki að eins
trej'sta á hentugar ástæður. Við verðum sjálfir
að stuðla að því af fremsta megni. Fyrsta skil-
yrðið er að vera vandur i valinu um dýr til
ræktunar, í öðru lagi að annast þau vel, þá mun
árangurinn verða bæði gagn og' gleði af rekstr-
inum.
Silfurrefum er flokkað eftir útliti, t. d. ýi silfur,
'i/2 silfur, % silfur og alsilfur. Þegar talað er um
% silfur, er átt við það að silfurhár sjáist aðeins á
lærum og ofurlitið i andliti, V2 silfur eru dýr,
sem liafa silfurhár fram á miðjar siður, %
silfur eru með silfurliár allt fram á bóga, og
alsilfur eru með silfurhár frá andliti aftur að
skotti. Þegar talað er um verðlaunadýr, þá geta
þau verið úr öllum þessum flokkum. .Einn fær
1. verðlaun sem V4 silfur, annar sömn verðlann
sem V2 silfur o. s. frv.
í vor sem leið sagði Gunnar frændi minn mér