Loðdýrarækt - 01.09.1931, Blaðsíða 84

82
síðastl., sem fjallar um það, hvernig nútrían
venji sig við loftslagið á Norðurlöndum og út-
lit fyrir rælctun hennar þar. Greinin er skrifuð
af Svía einum og segir frá reynslu hans. Hann
segir svo meðal annars:
„Fyrstu nútríurnar voru fluttar til Svíþjóðar
í júli i fyrra. Ég hefi upplýsingar frá 7 bæjum,
sem liafa liaft nútríur undir liendi hennan fyrsta
vetur. Sjálfur fékk eg 3 pör i nóv. i fyrra, frá
þekktum frönskum ræktunarmanni, og hafa þau
þroskazt eðlilega og' virðast þrífast ágætlega.
Eitt kvendýrið var með ungum, er það kom,
og gaut 16. des. Það voru fyrstu nútríuungarnir,
sem fæddust í Sviþjóð. Veturinn var venju frem-
ur harður, kuldinn komst nokkrum sinnum nið-
ur i 25° eða meira, og voru jafnaframt snjó-
þyngsli. En ekki gat ég orðið var við að það yrði
dýrunum á nokkurn hátt til tjóns.
Ekki varð dýrunum heldur meint við vatnið,
eins og sumir hafa óttazt. Þau höfðu aðgang að
baðvatni allan Veturinn, og jafnvel þó að frostið
væri mjög mikið, böðuðu þau sig, ekki aðeins
fullorðnu dýrin, heldur lika ungarnir, eins og
þau gera nú að sumrinu. Annars er það nú orð-
ið alls ekki talið nauðsynlegt að þau hafi alltaf
aðgang að vatni.
1 Stundum kell þó fremsti broddurinn á skott-
inu, en það virðist ekki há dýrinu neitt. Fremstu
liðirnir falla af, eða dýrið bítur þá af, og skott-
ið er jafngott eftir.
Eins og ég gat um, gaut fyrsta dýrið 16. des.