Studia Islandica - 01.06.1941, Qupperneq 22

20
kunnugt um þessa dvöl hans í heimsborginni annað en að
hann missti þar heilsuna, vegna fátæktar og ills aðbún-
aðar, fékk tæringu, er olli dauða hans 7 árum síðar. I
bréfi, er Tómas ritaði föður sínum eftir að hann var kom-
inn til Kaupmannahafnar (4. júní 1834 er bréfið dags.),
kemst hann m. a. svo að orði, er hann minnist á féleysi
sitt: „ — það varð, þrátt fyrir alla vina minna stöku
hjálpsemi, orsökin til, að ég síðast í febrúar, meðan ég
dvaldi í Parísarborg, mest af illum aðbúnaði (þar til kom
máske illt loftslag og gamall óhraustleiki), varð að finna
mig í að leggjast í rúmið og vera þar til fyrst í maí, spýt-
andi rauðu á hverjum viknamótum. Allir, sem sáu mig,
álitu batavonina úti og ég líka, og því má ég nú kallast
orðinn ótrúlega hress — jafnvel þó mig vanti mikið til að
vera búinn. að ná mér aftur; mér veitir örðugast að tala
mikið eða ganga, og ég hefi ætíð klemmu vinstra megin
fyrir brjóstinu'1.1) — Grímur Thomsen dvaldist í París
veturinn 1846—1847 (frá því í okt. og fram í maí), að því
er dr. Jón Þorkelsson segir í ævisögu hans.2) Grímur var,
eins og kunnugt er, hámenntaður maður og varð gagn-
kunnugur frönskum bókmenntum, er hann reit um á
danska tungu, eins og síðar verður getið. — Ólafur Gunn-
laugsson, dr. phil., var sonur Stefáns Gunnlaugssens land-
fógeta. Ólafur dvaldist í Frakklandi mikinn hluta ævinn-
ar. Hann kom 1848 til Kaupmannahafnar, þá nýorðinn
stúdent, og var þá mjög handgenginn Ben. Gröndal skáldi.
Síðan fór hann til Parísar og gerðist þar aðalritstjóri
tímaritsins „Le Nord“, einhvers hins álitlegasta blaðs í
Evrópu, að því er Gröndal segir,3) „og hinar pólitísku rit-
gerðir Ólafs, sem voru telegraferaðar út um alla álfuna,
voru hið ráðandi afl í blaðimj". Hann dó í París 22. júlí
1894.
1) Jón Helgason: Tómas Sæmundsson, æfiferill hans og' æfistarf,
Reykjavík 1941, 96—97.
2) Ljóðmæli eftir Grím Thomsen, Reykjavík 1934.
3) Dægradvöl, bls. 266.