Studia Islandica - 01.06.1941, Page 64

62
geirar, upp at Leiru;
varð fyr víga Njorðum
Varrandi sæ fjarri
brenndr á byggðu landi
(bœr heitir svá) Peitu.
Óttarr svarti minnist einnig á fólkorrustur Ólafs helga
í Frakklandi í Höfuðlausn sinni (nál. 1023):
— reynduð, ræsir, steinda
rpnd á Túskalandi.
Er hér átt við Touraine. Peita merkir einnig spjót og
kemur oft fyrir í þulum og víðar: peitu hagl = orrusta.
Arnórr jarlaskáld Þórðarson (á 11. öld) minnist t. d. á
Peitu hjalma í Hrynhendu sinni. Ýmis frönsk staðanöfn
eru ummynduð á svipaðan hátt, fá á sig íslenzkar beyg-
ingar og verða á þann hátt alkunn í málinu og allmjög
notuð. Á þenna hátt verður Rouen að Rúðuborg, Narbonne
verður Nerbón (Narbonne er við Miðjarðarhaf, í um-
dæminu Aude í Languedoc) o. s. frv.
Snorri Sturluson minnist nokkurum sinnum á Valland
í Heimskringlu og segir þar m. a. frá fólkorrustum Ólafs
helga, og eru þar nefnd ýmis staðanöfn frönsk, er um-
mynduð voru, eins og Hringsfjörðr (er mun vera milli
Cotentin og Bretagne) o. fl. í Haralds sögu harðráða seg-
ir Snorri sögu um jartegn Ólafs helga, um mann vestur á
Vallandi, er var krypplingur og gekk á hnjám og á hnú-
um. Sofnaði hann úti á víðavangi, og birtist honum þá í
draumi Ólafur helgi og bauð honum að fara til Ólafs-
kirkju í London, og myndi hann þá heill verða. Fór hinn
sjúki maður að ráðum hans og varð alheill.
í Fornaldarsögum, er fjalla um norræn efni og önnur,
er stundum minnzt á Frakkland. f Örvar-Odds sögu segir
frá því, að Oddr og Hrafnistumenn, frændur hans Guð-
mundr ok Sigurðr, hafi herjað suður um Frakkland. Þar
sem sagt er frá kappdrykkjunni í Örvar-Odds sögu, kveð-
ur Oddr m. a.: