Studia Islandica - 01.06.1941, Qupperneq 72

70
aðardal, hr. í Lbs., ortar á 19. öld), en efni þetta er lítt
kannað.
Á 17. og 18. öld verður tæplega vart franskra áhrifa í
íslenzkum bókmenntum, enda ber þá mest á guðsorðarit-
um. Þó má geta þess, að Magnús Ólafsson prestur í Lauf-
ási (1573—1636) orti m. a. langt kvæði ,,Kvennadans“
(192 erindi) um merkar konur, er við sögu hafa komið
bæði í biblíunni og annars staðar. Er þar í fyrsta skipti í
íslenzkum bókmenntum minnzt á meyna frá Orleans:
Föðurland að lotum steypt
lyndi hennar særði
og' hrærði;
fram sig gaf hin fagra snót,
fyrstu sjálf í eggjarót
fylking færði.1)
Á síðari hluta miðalda er fátt fært í letur á íslenzku af
erlendum viðburðum eða fréttir sagðar frá framandi lönd-
um. Þó hafa íslendingar ætíð lagt kapp á að fá vitneskju
um það, er annars staðar gerðist, eins og sjá má af yfirlits-
greinum þeim, er birtust í „Minnisverðum tíðindum" og
„Klausturpóstinum“, er Magnús Stephensen gaf út 1818—
1826, „íslenzkum sagnablöðum“, er komu út að tilhlutun
Bókmenntafélagsins í Kaupmannahöfn 1817—1826, og í
„Skírni“, tímariti Bókmenntafélagsins. Dr. Magnús Steph-
ensen gerði sér einkum far um að semja slík yfirlit, og
birti hann í Minnisverðum tíðindum, er komu út í Leirár-
görðum 1796—1798, „Ágrip um þær frönsku stjórnarbylt-
ingar“ (bls. 1—120), og víðar í sama riti er minnzt á
franska viðburði.
f Klausturpóstinum 1822 birtist kvæði eftir Magnús
Stephensen, er hann nefndi „Timon og Voltaire“. Segir
þar, að efnið sé valið eftir riti Voltaires „Reflexions sur
le Paradox, que les sciences ont nui aux meurs“, sem er í
sundurlausu máli. Kvæðið er samtal þeirra Timons og
1) Sbr. P. E. Ólason: Menn og menntir IV, 666.