Milli mála - 2020, Qupperneq 120

120 Milli mála 12/2020
ENSKA SEM KENNSLUMÁL VIÐ HÁSKÓLA ÍSLANDS OG KENNSLA Í AKADEMÍSKRI ENSKU

10.33112/millimala.12.4
endur og kennarar, eigi í vandræðum með að nota ensku í háskóla-
starfi (Dimova o.fl., 2015; Pecorari o.fl., 2011; Malmström o.fl., 2016;
Paulsrud, 2014). Rannsóknir á Íslandi styðja þessar niðurstöður og
sýna að yfir 60% háskólanema eiga í erfiðleikum með að skilja og
nota ensku og að margir þurfa að leggja á sig mikla aukavinnu til að
ná tökum á námsefni á ensku. Þá á um þriðjungur nemenda í veru-
legum vandræðum með að skilja fræðilegan texta og skrifa á ensku
þrátt fyrir allt að tíu ára enskunám (Birna Arnbjörnsdóttir og Hafdís
Ingvarsdóttir, 2015, 2018).
Vandkvæði nemenda má t.d. skýra með misræmi í námsmark-
miðum milli skólastiga, sem gerir það að verkum að margir norrænir
nemendur koma ekki nægilega vel undirbúnir af fyrri námsstigum til
að takast á við fræðilegt háskólanám á ensku (Hellekjær, 2005, 2009;
Birna Arnbjörnsdóttir og Gerður Guðmundsdóttir, 2014). Rannsóknir
Guðmundar Edgarssonar (2018) sýndu t.d. að íslenskir nemendur
höfðu ekki þann orðaforða og lesskilning á ensku sem krafist er í hefð-
bundnum færniprófum við inntöku í háskóla í enskumælandi löndum.
Gerður Guðmundsdóttir og Birna Arnbjörnsdóttir (2014) hafa einnig
bent á að viðmið á efri stigum enskukennslu í gildandi námskrá í
erlendum tungumálum fyrir framhaldsskóla séu ekki skýr og ekki
einsýnt að framför verði milli enskuáfanga á efstu stigum. Þá er ljóst
að hefðbundin bókmenntamiðuð kennsla í ensku í íslenskum fram-
haldsskólum nýtist ekki öllum nemendum þegar í háskóla er komið
(Anna Jeeves, 2013; Birna Arnbjörnsdóttir & Prinz, 2017; Hafdís Ing-
varsdóttir, 2018). Einnig virðist sem norrænir, og þar með íslenskir,
nemendur og kennarar ofmeti almennt enskukunnáttu sína með þeim
afleiðingum að ekki er gert ráð fyrir að nemendur þurfi stuðning við
enskunotkun í háskólastarfi (Hellekjær, 2009; Birna Arnbjörnsdóttir
og Hafdís Ingvarsdóttir, 2018). Við þetta bætist skortur á námsefni og
kennsluaðferðum sem mæta þörfum nemenda sem nota ensku í há-
skólanámi (Dearden, 2015, bls. 22–23). Af þessu má vera ljóst að brýn
þörf er á því að þróuð verði skilvirk leið til að styðja við nemendur í
námi sem fram fer á ensku (Gardner og Nesi, 2013; Dearden, 2015;
Doolan, 2017).
Í þessari grein verður lýst viðbrögðum námsbrautar í ensku við
Mála- og menningardeild Háskóla Íslands við sívaxandi fjölda nem-