Milli mála - 2020, Page 252

252 Milli mála 12/2020
RAGNA OG NÍLS

10.33112/millimala.12.10
veiðar. Hugsanir okkar eru sterkar en skipan þeirra er ekki alltaf sem
best. Ég bý ekki alltaf yfir nægilegri ró við verk mín. Ef þú vildir
nota strandveginn í fjarveru minni af og til myndi það gera mér
gott.“ Það var ekki fyrr en að loknu þessu samtali að hann fór á fund
unnustunar. Hann kom að henni útgrátinni. Það var hægt að meta
sem svo að þau elskuðu hvort annað mjög. Skipið bar nafn
stúlkunnar, Ragna. Henni fannst það rangt. Nær væri að jafna
þessum manni saman við farkostinn. Hann var með mjög harða
vöðva. Hún sagði „björn“ við hann. En hann hét ekki Björn, nafn
hans var Níls. Hún virti hann fyrir sér. Sá að hann var mjög stór.
Skínandi mastur. Sá að hann var mjög fagur. Góður eikarviðurinn,
kopar- og látúnsbryddingarnar. Hún bað hann að endurskíra skipið.
Það átti að standa Níls á bóginum. Eða að minnsta kosti Björn.
Hann vildi ekki Björn. Hann sagði: „Kannski heitir einhver annar
Björn. Bróðir minn heitir Björn.“ Það hryggði hana mjög að hann
skyldi eiga bróður sem nefndi sig Björn. Hún hafði ekki vitað það.
Hún hafði aldrei spurt um skyldmenni hans. Svo mjög elskaði hún
hann. Hann sagði ofurhljótt að þetta væri tilbúningur, þessi Björn
bróðir. Þau gengu niður að ströndinni. Þau reru yfir grænan spegil
víkurinnar. Það var fagurt augnablik. Þau stigu um borð í skipið.
Hún réð sér ekki fyrir hamingju. Á þessu skipi og með þessum
manni. Þetta var gott skip. Það angaði af fiski, af fiski frá Íslandi.
Ísland var víðs fjarri. Nafnið og fiskilykt þess gerðu hana dapra. En
hamingjan vó þyngra. Níls þessi átti skínandi bókstafi sem
mynduðu nafn hans. Hann sótti þá úr skúffu í káetu sinni. Hann
lagði þá á borðið. Með skrúfum var hægt að festa þá á bóginn. Nú
var komið að því. Hann náði sér í verkfæri. Hann vafði sterkum
kaðli um læri sín og brjóstkassa. Ragna þurfti að slaka honum með
höndum sínum niður af dekkinu yfir vatnsborðið framan við
bóginn. Þar vann hann nú. Og hún sá hann ekki. Hendur hennar
héldu honum, eilítið samanreyrðar, með stuðningi nokkurra lykkna
sem vöfðust um tvær járnstangir. Verkið var tvíþætt: bakborði og
stjórnborði. Hún þurfti líka að rétta honum málningardós. Þegar
verkið var unnið fóru þau í skipsbátinn og reru umhverfis skipið. Þar
stóð gylltum stöfum á svörtum fleti: NÍLS NÍLS. Þau stigu aftur um
borð. Þau ætluðu að laga kaffi. Fyrst virtist Níls annað verk vera
brýnna. Hann dró úr vasa sínum lausa og eilítið máða, ryðgræna