Milli mála - 2020, Qupperneq 257

Milli mála 12/2020 257
HANS HENNY JAHNN

10.33112/millimala.12.10
í fimmtán mánuði? Og var ekki búið að greina frá því að á
brúðkaupsnóttinni hefði hún ekki tekið við fangi?“ En enginn gat
nefnt leyndan elskhugann á nafn. Móðirin stóð fast á því að faðir
barnsins væri Níls. Sýslumaðurinn skráði barnið sem heiðvirt, því
presturinn mælti með því; hann hafði rætt lengi við Rögnu.
Hamingja hennar var mjög mikil. Brjóst hennar voru tveir hvítir
brunnar með fíngerðum æðum. Á meðan barnið svaf hugsaði hún
til þess að sá sem hefur komið tvisvar yfir hafið gæti ekki átt í erfið-
leikum með það í þriðja skipti. Og hún kallaði til hans með hjarta
sínu. Og var þess handviss að hann heyrði í henni. Og væri þá þegar
í pílagrímsför sinni. Brátt myndi hann stíga yfir þröskuldinn. Og
hann kom. Hann sagði aðeins eitt orð: „Barnið.“ Og hún svaraði:
„Barnið okkar.“ Hún leiddi hann að vöggunni til að hann gæti snert
það. Hún heyrði þungan andardrátt hans. Og snökt. Og henni
virtist hún finna tár úr auga hans í höndum sínum. Þá hafði hún
sængina tilbúna fyrir hann. Hann streittist hins vegar á móti. En
hún sigraðist á honum með mýkt og angan líkama síns og ljúfum
heityrðum sínum. Og pílagrímurinn hneig niður. Og lofaði að snúa
aftur. Hann gekk ekki á bak orða sinna. Þegar líkami Rögnu tók að
gildna í annað sinn og frá vörum hennar kom að blessunin væri
aftur af völdum Níls tók fólk að ausa fúkyrðum yfir hana. Hrópað
var á eftir henni: „Hóra.“ Presturinn kom heim til hennar. Hann
yfirheyrði hana með mjög kristilegum hætti en mjög stranglega.
Hún brosti. Hún sagði: „Níls kom til mín yfir hafið.“ Sýslu-
maðurinn leysti prestinn frá störfum. Ljósmóðirin reyndi að neyða
hana til játningar. Héraðslæknirinn var kallaður til. Hann hellti sér
yfir hana, hvort hún ætlaðist til að hann tryði á ævintýrið líka. Reiði
hans skilaði engu meira en ákefð hinna. Hann lýsti hana andlega
vanheila. „Biluð í heilanum,“ öskraði hann á lögreglustöðinni,
„hættulaus en klikkuð. Ef aðeins væri hægt að góma rekkjunaut
hennar! Flekklaus piltur það eða hitt þó heldur. Tuddi.“ Þegar hitt
barnið fæddist varð sýslumaðurinn að færa það í skrána. Faðernið
var ekki hægt að sanna upp á neinn; það var nefnt eftir þessum látna
Níls. Það voru nokkrir andatrúarmenn í þorpinu sem tóku að líta
svo á að Ragna væri helg. Þetta fólk kom heim til hennar í því skyni
að tala við hina útvöldu (eins og það taldi hana vera) um krafta-
verkið. Það kraup gagntekið á kné fyrir framan bæði börnin og