Milli mála - 2020, Page 279

Milli mála 12/2020 279
CHIQUITU BARRETO

10.33112/millimala.12.12
neisti milli mín og eiginmanns míns er slokknaður. Satt að segja
hafði hann aldrei verið til staðar. Hann hafði aldrei verið umhyggju-
samur elskhugi. Þegar ég fór sjálf að huga að eigin þörfum og upp-
götvaði að ég þurfti að svala þorsta mínum langaði mig til þess að
hann skildi það. Ég gerði tilraun til að kenna honum á hin ólíku
svæði kvenlíkamans en hann lét það sem vind um eyru þjóta. Elsku-
legur eiginmaður minn hafði engan áhuga á því að láta segja sér til.
Hann hafði sína eigin aðferð, jafnvel þótt á þessu sviði sem og öðrum
byggi hann ekki að neinni sérstakri þekkingu. Með tímanum gerði
ég mér grein fyrir því að hann var handónýtur í þessum efnum.
Í augum karlmanna erum við konur framandi verur. Þeir taka
áhættu og fylgja henni eftir og mistökum þeirra verður ekki leynt.
Við konur búum í einskonar musteri sem einungis er mögulegt að
opna með okkar eigin samþykki.
En, ég átti yndislega fjölskyldu og dásamlegar dætur.
Smám saman lognaðist samlíf okkar hjóna út af og það fjaraði
undan velferð eiginmannsins. Hann var í sífelldri en vonlausri leit að
ánægju, hvort sem hún var keypt, leigð eða fengin að skiptum. Hann
virtist villuráfandi í tilraunum sínum og var fyrirmunað að finna leið
til farsældar.
Konan í rauða kjólnum og ég biðum en leigubíllinn kom ekki.
Allt í einu opnast dyr á glæsivagni og ég sé hvar rauðklædda konan
sest inn þegar stórmyndarlegur maður spyr með þeirri karlmann-
legustu röddu sem ég hef á ævi minni heyrt:
– Hvert get ég ekið þér?
Áður en ég næ að svara er konan í rauða kjólnum búin að því:
– Farðu með mig að hliði paradísar.
Ég stíg upp í bílinn eins og ég sé undir áhrifum, ringluð og mál-
laus.
Öll þrjú förum við saman á fimm stjörnu hótel. Ég klæði mig úr,
feimin eins og skólastelpa, og legg dragtina snyrtilega á fatagrind.
Konan í rauða kjólnum afklæðir sig af mikilli færni, hún virðist
dansa líkt og mjúkur, seiðandi taktur hljómi innra með henni.
Maðurinn virðir hana fyrir sér en hún tekur ekkert eftir mér. Ég
spyr sjálfa mig að því hvað ég sé að gera hérna nakin og skjálfandi af
feimni á milli þeirra. Ég horfi á fagrar útlínur konunnar og sam-