Náttúrufræðingurinn - 2020, Síða 37

Tímarit Hins íslenska náttúrufræðifélags
37
fallinn frá og fiskifræði var ekki lengur
kennd við skólann. Vatnalíffræði var
hins vegar orðin mjög öflug fræðigrein
undir stjórn Carl J. Wesenberg-Lund
prófessors og Kaj Berg, sem tók við af
honum 1939. Hugur Péturs beindist í
kjölfarið að líffræði stöðuvatna og að
loknu þriggja ára almennu námi skráði
hann sig í magistersnám í vatnalíffræði.
Pétur lauk magistersprófi í dýrafræði
frá Hafnarháskóla árið 1952 og var aðal-
rannsóknarverkefni hans vistfræði Suså-
árinnar á Sjálandi.2 Í kjölfarið hóf Pétur
rannsóknir á vistfræði stöðuvatna með
áherslu á stofnvistfræði og framleiðni
lykiltegunda hryggleysingja á mismun-
andi búsvæðum á botninum og vægi
þeirra í orkuflæði vistkerfisins. Valdi
hann Esrom-vatn á Sjálandi til þeirra
rannsókna og varði síðar doktorsritgerð
(dr. scient.) um vatnið við Hafnarhá-
skóla árið 1972.3 Hann gerðist kennari
við Hafnarháskóla 1956 og gegndi
störfum aðjunkts og lektors við skól-
ann þar til hann var skipaður forstöðu-
maður Vatnalíffræðistofnunar Hafnar-
háskóla (Københavns Universitets
Ferskvandsbiologisk Laboratorium) í
Hillerød árið 1977 og síðan prófessor
í vatnalíffræði árið 1979. Pétur gegndi
því starfi þar til hann varð sjötugur
árið 1990. Hann starfaði áfram sem
prófessor emerítus við skólann fram
til ársins 2017. Pétur var jafnframt eini
prófessorinn í vatnalíffræði í Dan-
mörku á árabilinu 1972–1990 og fyrsti
íslenski prófessorinn við Hafnarhá-
skóla í öðrum greinum en íslenskum og
norrænum fræðum.
Miðfell og samnefndur bær. Hér var Pétur M. Jónasson smali í tólf sumur hjá móðurforeldrum sínum, Guðmundi Jónssyni Ottesen og Þuríði
Þorláksdóttur, og hér kynntist hann fyrst Þingvallavatni. Fjær sést til Þórisjökuls, Hrafnabjarga, Kálfstinda og Reyðarbarms.