Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2012, Qupperneq 14

Múlaþing
Þama munaði mjóu að skúrinn skemmdist,
en einu sinni kom það fyrir í flutningum að
einn af bílstjómnum lenti í tjóni við það að
hann keyrði á símalínu og símastaur brotnaði
og féll á skúrinn á pallinum og skemmdi hann.
Sigurði brá náttúrulega þegar bíllinn kom
loks á nýjan tjaldstað með laskaðan skúrinn,
og las bílstjóranum hressilega pistilinn og
spurði hann hvort hann væri ekki örugglega
tryggður fyrir tjóni sem þessu, en bílstjóra
varð svarafátt. Féll svo talið niður og Sigurður
fór að gera upp við bílstjórana og þegar röðin
kom að þessum bílstjóra sagðist hann ekkert
ætla að taka fyrir aksturinn, en Sigurður sagði
að vitaskuid fengi hann greitt fyrir flutninginn
eins og hinir. Sigurður sagði á eftir að sjálfsagt
hefði bílstjórinn verið búinn að fá nóg af
skömmunum frá sér!
Nú ætla ég að spjalla ofurlítið um það
hvemig Sigurður vakti mannskapinn og ýmis-
legt fleira í léttum dúr. Kl. 7:45 opnaði hann
tjaldskörina og sagði: „Morgunn piltar.“ Þegar
vinnu lýkur sagði hann: „Tíminn piltar.“ Verk-
stjórar hafa eflaust ýmsan hátt á þessu sem
öðm, eins og gengur.
Eftir langa steyputörn við Lónakíl (1956)
settist einn af yngstu piltunum uppgefmn eftir
hjólbömakstur í sandbinginn við hrærivélina.
Þá kom Sigurður til hans og sagði: „Ég kann
ómögulega við að sjá þig sitja svona góði
minn!“ Sigurður lét okkur fínna það með
orðum eða látbragði ef við stóðum okkur
vel, en einu sinni kom fyrir að Sigurði mis-
líkuðu vinnubrögð starfsmanna sinna. Það var
á mánudegi eftir hátíðahelgi í héraðinu, mig
minnir að það hafi verið Framsóknarhátíðin í
Flallormsstaðaskógi 1957, að frásláttur, ásamt
timburhreinsun, undan brúnni yfir Hallfreðar-
staðalæk gekk afar hægt hjá okkur. Sigurður
hafði sent flesta úr flokknum frá Stafdalsá
og kannski voru menn eftir sig eftir helgina.
Þegar við komum aftur síðdegis að Stafdalsá
lét Sigurður okkur svo sannarlega heyra það
sem við áttum skilið. Hann hafði búist við
okkur miklu fyrr og hafði ætlað okkur annað
verk að vinna, að ná í timbur að Svínalæk, sem
við fómm náttúrulega í, þótt komið væri undir
kvöld. Hann fór með og þá var sko gangur á
flokknum! Þetta varð síðan orðatiltæki hjá
okkur. Eftir gott dagsverk var stundum sagt:
„Þetta voru sko engin Hallfreðarstaðalækjar-
vinnubrögð!“
Vinmiflokkiirinn stœkkar og
niðurrekstur með fallhamri
Mánudagur - þriðjudagur 4.-5. júlí. Nú bættust
sex við í brúargerðarflokkinn og er Þórður
Benediktsson, barnakennari á Reyðarfirði,
eini fullorðni maðurinn í þessum hópi. Hann
er smiður góður jafnframt kennarastarfinu og
virðist geðprýðismaður. Tveir af piltunum em
frá Búðareyri [við Reyðarijörð], Páll Elísson
og Bragi Jóhannsson og þrír frá Eskifírði, þeir
Alfreð Óskarsson, Auðunn Einarsson og Þor-
steinn Skúlason. Þeir eru ráðnir til verka við
Dalsárbrú og Tunguárbrú. Sigurður virðist
hafa nóg handa öllum þessum strákum að gera.
Reist vom tjöld fyrir þá nýkomnu og síðan var
hafíst handa um undirbúningsframkvæmdir og
aðdrætti. Tjaldborgin var nú orðin allstór, átta
eða níu tjöld og auk þess verkstjóraskúrinn,
ráðskonuskúrinn og matarskúrinn. Þá má ekki
gleyma Soffíu, kamri bmargerðarflokksins,
sem kornið var snyrtilega fýrir á bakka Dalsár.
Á þriðjudagsmorgni sóttum við hluta af
fallhamrinum og eftir hádegi fór ég að grafa
fyrir sökkli með tveimur strákum. Síðan vom
júfertur [timburbjálkar, yfírleitt 6x6 tommur]
sóttar á Fimmunni. Eftir kaffí fóm margir í
gröftinn og gekk þá bærilega. Um kvöldið
fórum við í fótbolta og hömuðumst lengi vel.
Vorum við allir kófsveittir er leiknum linnti
eins og að líkum lætur.
Á miðvikudeginum og fimmtudeginum
6.-7. júlí voru settir búkkar út í ána og júfertur
lagðar ofan á, en á þeim hvílir fallhamarinn.
Efltir kaffí á fimmtudag var byrjað að reka
niður og lokið við einn staur. Næstu daga
12