Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2012, Síða 16

Múlaþing
það notað nokkrum sinnum um sumarið í helgar-
ferðum. Eitt sinn vorum við nýlagðir af stað í
helgarferð á leið um Búðir, þegar okkur, sem
í boddíinu sátum, fannst skyndilega Fimman
vera að aka upp snarbratta brekku, sem við
könnuðumst ekkert við að væri á þjóðveginum
um Búðir. Brekkan varð brattari og brattari
og þar kom að elsti ferðafélaginn, Jón [Þor-
steinsson] frá Húsavík, gat ekki orða bundist
og spurði: „Hver andskotinn gengur eigin-
lega á?“, enda sat hann innst í boddíinu, efst
í „brekkunni“. Kom þá í ljós að bíllinn hafði
hrokkið í sturtugír og var pallurinn kominn
langleiðina upp, þegar bílstjórinn uppgötvaði
hvers kyns var. Sem betur fer var boddíið vel
fest á pallinn.
Síðasta færsla í dagbókina þetta ár er 24.
júlí: „Aðfararkvöld sunnudags lagði Grétar af
stað til Borgarfjarðarmeð Björgu [ráðskonu],
Svein Jóhannsson frá Ósi, mig, Þórunni konu
sína ásamt Brynju [dóttur sinni]. Við komum
kl. 3 um nóttina til Borgarfjarðar eftir stór-
slysalausa ferð. Við töfðumst aðeins hálftíma
uppi á Vatnsskarði." Bíllinn festist þar. Og
Þórunn og Brynja slógust í fbr á Skipalæk. Við
vöktum upp hvert mannsbam á Sólbakka nema
tvö yngstu bömin, fengum hressingu og síðan
var gengið til náða. Fór á fætur morguninn eftir
um 10-leytið og var veður með afbrigðum gott.
Eftir morgunkaffi gengu margir upp á Lyfting,
mel fyrir ofan bæinn. Þaðan er víðsýnt mjög
og sást vel yfir undirlendið sem er stórum
meira en í flestum hinna ijarðanna. Þótti mér
þar fagurt umhorfs, einkum hin ljósu fjöll
sunnan ijarðarins. Um hádegið kom Jón Þor-
steinsson firá Alfhól ásamt tveimur öðrum
mönnum, en þeir ætluðu að ganga suður til
Loðmundarijarðar og þaðan til Seyðisijarðar.
Eftir hádegi fór Nanna [kona Sigurðar] með
okkur yngra fólkið í heyskap upp að Þrándar-
stöðum og hitnaði okkur vel við það, enda var
hitinn yfir 30° C.
Arin mín í brúargerðinni lagði Sigurður
venjulega aftur af stað frá Sólbakka kl. 6
síðdegis á sunnudegi. í þetta sinn lögðum
við af stað kl. hálffímm og komum í tjöldin
við Dalsá um kl. þrjú á mánudagsnótt eftir smá
viðdvöl á Skipalæk. Helgarferðin til Borgar-
ijarðar tók rúmlega 30 klst. frá því lagt var
af stað úr tjöldunum þar til við komum aftur.
Yflr helmingur tímans fór í ferðir, þannig að
dvölin á Sólbakka að nætursvefni meðtöldum
var rúmlega hálfur sólarhringur. Mikið var á
sig lagt og mikið þegið í staðinn! I þessari
ferð kom boddíið á palli Fimmunnar í góðar
þarfir, en það gegndi síðar meir hlutverki
verkfæraskúrs í brúargerðinni.
A eftir Dalsárbrú kom Tunguárbrú
Sigurður hafði gott lag á að fá okkur yngri
piltana til að viðhafa rétt vinnubrögð, en við
vorum auðvitað byrjendur án starfsreynslu.
Eitt sinn man ég eftir að við nokkrir piltar
vorum settir í að slá frá brúargólfsköntunum
og vafðist verkið eitthvað fyrir okkur í fyrstu.
Sigurður fylgdist með, kom, fékk lánaðan
hamar hjá einum og sýndi okkur með nokkmm
hnitmiðuðum hamarshöggum hvemig við
ættum að bera okkur að. Við lukum Dalsárbrú
og var steyputörnin við brúargólfið á annan
sólarhring, þó þannig að flokkurinn fékk 3-4
klst. svefn frá miðnætti til kl. 3-4 um nóttina,
þegar Sigurður vakti okkur til að halda áfram
með steypuna, en öllu skipti að ekki mynduð-
ust steypuskil vegna hörðnunar.
Brúargerðin við Dalsá gekk vel og tíðin var
yfirleitt bærileg, en einu sinni kom óveður og
fuku þá tvö tjöld, göngubrúin, sem við höfðum
gert yfír Dalsá, fór í flóðinu eða laskaðist,
það gróf undan Soffíu [kamrinum] og einn
skúrinn færðist til um nokkra metra. Þetta var
snemma á byggingartímanum og var strax gert
við skemmdimar.
Eftir Dalsárbrú kom brúin yfir Tunguá
sem er skammt frá, öðm nafni Sævarendaá.
Tjaldborgin var áfram á sama stað. Við Tunguá
var einnig niðurrekstur og flugu trén niður án
fyrirstöðu nema eitt, sem lenti á stómm steini
14