Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2012, Síða 18

Múlaþing
firði eystra, við Jökulsá (10 m) og Grjótá,
síðan kom brú yfir Launá á Fagradal og renna
skammt frá. Að því loknu fór flokkurinn upp
á Jökuldalsheiði að Lónakíl, sem er skammt
austan Möðrudalsfjallgarða. Brúin yflr Lónakíl
(18 m) var stærsta verkið þetta ár. Þrennt
er einkum minnisstætt frá sumrinu 1956. I
íyrsta lagi silungsveiði brúargerðarflokksins,
en Kristján Gissurarson útvegaði kænu hjá
foður sínum til að leggja net í Sænautavatni
og eitthvað var veitt í Lónakíl. Helgi Jónsson
frá Hjallhól í Bakkagerði hafði frumkvæði að
þessum veiðum. Alls veiddum við um 150
silunga, sem ráðskonumar, „Bjargimar“, þær
Björg [Ragnheiður Björg Sigurðardóttir] og
Björg [Ragnheiður Sigurbjörg Isaksdóttir,
systir mín] matreiddu fyrir flokkinn, en eitt-
hvað fór til búsílags í heimferðum um helgar.
I öðru lagi eru það fjallagrösin á heiðinni.
Eg man ekki eftir, hvorki fyrr né síðar, að hafa
séð eins mikið af grösum, sums staðar jafnvel
í flekkjum. Margir okkar nýttu sér það. Ég
tíndi nokkra þétttroðna poka, hluta fór ég með
suður og hluti var fyrir Skipalæk. Þannig má
segja að við höfum lifað af gögnum og gæðum
heiðarinnar, af silungi og grösum. I þriðja
lagi kynntumst við því hvernig er að standa
í framkvæmdum uppi á heiði þegar haustar
og allra veðra er von. Við fengum frost og él
á okkur þegar átti að steypa brúargólfíð 12.
september. Það munaði einum degi! Steypan
tafðist samt ekki nema einn dag, því að við
steyptum daginn eftir, þótt gengi á með éljum
og þumlungsþykkt lag á malarbingnum væri
hálffrosið. Þetta var fjórtán tíma töm.
Ofan Lónakílsbrúar var Lindará veitt í
Lónakíl og árnar sameinaðar. Það verk, ásarnt
vegagerð við brúna, vann vegavinnuflokkur
Júlíusar Jónassonar frá Vífílsnesi [við Vífíls-
staði] í Hróarstungu. Sveitungi hans orti
brúðkaupsljóð um þann atburð:4
4 Heimildarmaður: Sigurður Magnússon, bílstjóri.
Með Lónakíl og Lindará
þar leyndist voldug ástarþrá,
sem vantaði’ alltaf væng.
Því milli þeirra mörk ein var,
sem meinaði allt ástafar
í einni og sömu sæng.
Þá fór um veginn foringi
með feiknakrafti' og vélkynngi,
í svipan sá hann hœng.
I einum rykk hann eiðið skar
og opnuðust við það rásirnar
að ást í einni sœng.
Svo vígði’ hann þau með votri brá,
þeim veitti öl og mœlti þá:
„ til lukku lánsöm hjón.
Eg hreyfi ’ykkur sem örfleyg örn
úr einangrun, nú getið börn.
Það er mín æðsta bón
Sr. Sigurjón Jónsson, Kirkjubæ.
1957 - Frá Fjarðarheiði
til Fáskrúðsfjarðar
í júní 1957 fór ég í brúargerðina með for-
eldrum mínum og þremur af fjórum systkinum
frá Ingveldarstöðum í Hjaltadal, í heimsókn
ísaks föður míns til átthaga sinna fyrir austan,
þeirri fyrstu og einu eftir að hann kvæntist
1938, sjá mynd hér að framan af Lónakílsbm.
Lagt var af stað frá Ingveldarstöðum mið-
vikudaginn 12. júní. Eftir viðdvöl áAkureyri
og nætursvefn í Reynihlíð gistum við fyrst á
Skipalæk hjá Þórunni og Grétari, en fórum
svo á laugardegi, 15. júní, í heimsókn að Sól-
bakka til Sigurðar bróður Isaks og Nönnu S.
Þorsteinsdóttur, konu hans, og fjölskyldu.
Eftir helgina kvöddum við frændfólk og vini
á Borgarfirði og héldum upp á Hérað. Við
Lagarfljótsbrú varð ég eftir og fór í Skipalæk
og þaðan í brúargerðina daginn eftir, en byrjað
var við Svínalæk í Fellum. Fjölskyldan hélt
hins vegar áfram pílagrímsförinni og fór til
Seyðisfjarðar, en þar heimsóttu þau bæði
16