Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2012, Qupperneq 111

Seley við Reyðarfjörð
Bjarg. Hús Asmundar Helgasonar. Kirkjugarður Jríkirkjusafnaðar. Ljósm. HG.
Allir bændur við Reyðarijörð „héldu út“ í
Seley eða höfðu hlutarmenn þar. Það þótti
þá ekki sæmandi búandi manni við Reyðar-
ijörð að hafa engin ítök í Seleyjarúthaldi.
Líka voru þá teknir hlutarmenn af bændum
í nærliggjandi sveitum, svo sem Fáskrúðs-
firði, af Héraði (Skriðdal og Völlum) og
frá Norðfirði.
Mest var sóst eftir hákarli í Seley, enda fágæta
góð hákarlamið þar í grennd. Hver hákarls-
vætt (80 pund) lagði sig á 8 krónur um alda-
mótin 1900 eðatiljafns við veturgamla kind.
Asmundur á Bjargi segir að á meðalvertíð,
sem stóð í 10-12 vikur, hafí þótt gott að fá
40-50 hákarla með um 30 tunnur af lifur. í
lengra úthaldi gat aflinn orðið margfaldur
eins og 1897, en þá var verið að frá miðjum
mars til vetumótta. Afraksturinn var eftir því
samkvæmt dagbók Ásmundar: 147 hákarlar
með rúmar 70 tunnur lifrar, 295 lúður og 145
skötur. Þess utan 40 skipspund af verkuðum
saltfíski og mikið af steinbít til beitu.48
48 Ásmundur Helgason. A sjó og landi, s. 211.
Ýmis afnot
Dæmi em um að heyjað hafi verið í Seley.
Þannig sló í eynni sumarið 1923 Tómas
Magnússon útgerðarmaður á Eskifirði, en
hann hafði bæði kýr og kindur eins og margir
þorpsbúar á þeim tíma. Átti hann vélbátinn
Heim SU-367 og var heyið flutt á honum
óþurrkað inn á Eskiljörð. Með í för var m.a.
dóttir Tómasar, Elísabet (1907-1990), sem
mundi vel eftir ferðinni og að mikil grasspretta
hafi þá verið í Seley.49
Á þeim árum sem Helgustaðabændur
höfðu afnotarétt af Seley fóru þeir oft með
sauðfé út í eyna og höfðu þar yfir sumartímann
og jafnvel að vetrarlagi. Þótti féð koma vænt
þaðan en gróður í eynni lét á sjá af þessum
sökum.50 Líklegt er og að fjárbeit hafí eitt-
hvað tíðkast þar fyrrum; til þess bendir m.a.
örnefnið Sauðahnaus.
49 Geir Hólm. Haft eftir Elísabetu Tómasdóttur. Minnisblað til HG
3. okt. 2011.
50 Guðmundur Stefánsson frá Karlskála. Símtal 12. febr. 2012.
109