Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2013, Side 142

Múlaþing
Gamli bœrinn á Hrœrekslœk á árunum 1947-48. Ljósmynd: BjörnJónsson. Eigandi myndar: Agústa ÓskJónsdóttir.
taka í taumana eins og svo oft á ævi Jóns.
Oddur Hallsson drukknaði í Hrærekslæknum
vorið 1924 er hann reyndi að sundríða hann
undan bænum en þar hafði myndast mikið
lón vegna klakastíflu í leysingum. Víða er
sagt frá þessu slysi.
Jón lét þá kaupin ganga til baka og tók
aftur við búinu. Voru þau Pétur og Hallfríður
þá í heimili hjá honum og eru raunar skráð þar
búandi frá 1924-1928. Pétur var smiður og var
oft að heiman við þá vinnu. Þau hjón áttu þá
Ijögur böm á lífi. Elsta dóttirinn Anna Björg
var fædd 3. júlí 1908. Mun Svava á þessum
ámm hafa dvalið á Hrærekslæk öðm hvom.
Hún segir þá sögu í viðtali við Hallfreð
Öm Eiríksson - og ég heyrði líka rætt um það
heima - að þegar Jón faðir okkar var ungur
heima á Snotmnesi dreymdi hann undarlegan
og mjög skýran draum.
Honum þótti hann eiga svartan hatt með
silkiborða og börðum, þótti honum góð eign
en þó einn galli á, honum þótti hatturinn ekki
nógu rúmur og þrengja nokkuð að. Síðan þótti
honum sem sér hyrfi hatturinn eða hann yrði
útslitinn. Þáþótti honum sem hann eignaðist
ljósa húfu, hið besta höfuðfat og þótti í alla
staði vel sæma og var honum mjög kær. Þá
þótti honum í draumnum sem húfan væri
hrifsuð af sér og hyrfi. Reyndi hann að leita
hennar og heyrði þá sagt: „Hún kemur ekki
aftur“ og við það vaknaði hann.
Hann sagði heimilisfólkinu drauminn og
réði einhver svo að hann yrði tvígiftur og
myndi missa báðar konumar. Þetta varð svo.
Hann giftist Margréti ungur, hún var raunar
10 árum eldri. Þótti myndar- og fríðleikskona
sem við systkinin heyrðum á tali hans að
honum hafði þótt mjög vænt um. Hún missti
snemma heilsuna og gat í mörg ár ekki á heilli
sér tekið. Það taldi hann þrengslin á hattinum.
Nú fer það svo að þegar Jón fer að búa
aftur á Hærekslæk að saman dró með honum
og hinni komungu dóttur Péturs og Hallfríðar-
Önnu Björgu. Jón var fæddur 1877 svo það
var 31 árs aldursmunur á þeim. Þau giftu sig
í ársbyrjun 1927 og höfðu þá eignast einn
son sem fæddist ófullburða og dó strax. Þau
eignuðust síðan ljögurböm, Geirlaugu Gunn-
fríði f. 1927, Bjöm f. 1929, Stefán f. 1930
og þá sem þetta ritar Ágústu Ósk f. 1940. Þá
gripu örlögin aftur inn í. Anna móðir okkar
var snögglega hrifin frá manni og bömum
þann 23. maí 1941 er hún féll af hestbaki á
ferðalagi á milli bæja og beið bana af. Þar
hvarf húfan ljósa.
140