Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2013, Qupperneq 116

Múlaþing
Erla Dóra Vogler
Nokkrir skemmtilegir þættir úr lífi Stefáns
Stefán var talinn sérstakur drengur á sínum tíma enda hneigðist hann ekki að bústörfum, heldur
bókum og eins og fram hefur komið spönnuðu fræðistörf hans mjög vítt svið. Hann skrifaði
allt frá greinum um kynlífsvandamál í íslenskum bókmenntum til hljóðfræða í íslensku máli
og árbóka Ferðafélags íslands. En Stefán var ekki „bara“ mikið gáfumenni heldur líka ótrúlega
skemmtilegur persónuleiki og margslunginn listamaður. Sigurjón Jónsson í Snæhvammi, vinur
Stefáns og skólabróðir, sagði að hægt hefði verið að búa til þrjá menn úr Stefáni - fræðimann,
tónlistarmann og myndlistarmann. Jafnvel hefði verið hægt að skipta Stefáni í þrennt sem
fræðimanni - í málfræðing, bókmenntafræðing og sagnfræðing. Og hver þessara manna ætti
skilið athygli og virðingu okkar. Kaflarnir hér að framan hafa fjallað að stórum hluta um
fræðimanninn en nú verður örstutt komið inn á skemmtilegar frásagnir sem til eru af Stefáni
og endurspegla stórskemmtilega og margslungna persónu hans.
Óforbetranlegur bréfritari
Eins og áður hefur komið fram fóru samskipti Stefáns við aðra að miklu leyti fram með
bréfaskriftum. Stefán skrifaði bréf bæði til að afla frétta heiman frá íslandi og sinna áhuga-
málum sínum á fræðasviðinu með upplýsingaöflun frá stofnunum og einstaklingum víða um
lönd. Slík var ástríða hans til bréfaskrifta að á efri árum þegar heilsa hans bilaði og nákomnir
reyndu að hlífa honum með því að koma í veg fyrir að hann sendi frá sér bréf, átti hann það
til að lauma bréfúm í póst með því að smygla þeim út með gestum sem heimsóttu hann.
Tónlistarmaður
Bréfaskr iftir, bóklestur og það sem talið hefur verið upp í fyrri köflum, voru ekki einu
áhugamál Stefáns. Hann var mikill tónlistarmaður og -unnandi með næmt tóneyra, sem hefúr
eflaust gert hann að svo góðum hljóðfræðing sem raunin var. í bréf til Sigurjóns Jónssonar í
Snæhvammi dagsettu 14. febrúar 1921 ritar Stefán:
Nú hef ég hlustað á Pál ísólfsson - var búinn að hlakka lengi til þess. Áhrifm era svipuð eins
og ef maður gengur fram á klettaströnd og horfir og hlustar á brimið - sú var oft skemtun mín
þegar ég var á Selnesi forðum. - Eða gengur fram á gilsbrún þar sem foss er undir — Hvemig
má þessum snillingum vera innanbrjósts er þeir framleiða þetta feikna afl? - Ég ætla að reyna
að fara í hvert sinn og hann lætur til sín heyra.
Stefán eignaðist fiðlu sem ungur drengur í Breiðdal og hefur það líklega þótt fremur óvenjulegt
á þessum tíma. Þegar fram liðu stundir tók hann það líka upp að spila á píanó og gítar auk
fíðlunnar og semja jafnvel eitthvað sjálfur. Enn skulum við líta á bréf frá Stefáni til Sigur-
jóns frá 23. apríl 1953:
Þú minnist á fiðluna. Jú enn á ég hana í fórum mínum en hef ekki snert hana lengi vegna þess
að ég þóttist aldrei geta lært að losna við sargið í henni. Aftur á móti hef ég hér gamalt píanó
114