Úrval - 01.04.1948, Qupperneq 18

Með leikum er hægt að kenna
Oörntim að bjarga sér.
Börnum kennt með leikum.
Grein úr „Parents’ Magazine",
eftir Margot Gayle.
Y/^IÐ hjónin vorum á járnbraut-
" arstöðinni ásamt ellefu ára
dóttur okkar, sem var að fara í
fyrstu langferðina á eigin spýt-
ur. Það var næturlest. Við kysst-
um Karólínu að skilnaði, án
nokkurra ábendinga og leiðbein-
inga, sem tíðkast við slík tæki-
færi. Svo sáum við gegnum
vagngluggann, hvar hún sett-
ist eins og reyndur ferðalang-
ur, tók upp blað og fór að lesa.
Maðurinn minn horfði á þetta
með velþóknun og sagði: „Karó-
lína er áreiðanlega fær um að
bjarga sér. Uppeldisaðferð þín
ætlar að reynast vel.“
„Uppeldisaðferð" mín er blátt
áfram sú, að æfa sem náttúrleg-
ast ný reynsluatriði, er börn-
in eiga von á að komast í kynni
við á næstunni. Karólína var til
dæmis oft búin að fara þessa
járnbrautarferð — í dagstof-
unni heima!
Fyrst hafði ég lýst fyrir henni
lestinni, því næst matarvagnin-
um, þá svefnvagninum, snyrti-
klefanum, starfsfólkinu í lest-
inni, og hve mikið hún ætti að
gefa hverjum í þjórfé. Svo
bjuggum við til tvöfalda stóla-
röð með gangi á milli, og Karó-
lína kom inn með töskuna í
hendinni. Ég lék lestarþjóninn,
sem vísaði henni til sætis, tók
af henni töskuna og gekk frá
henni. Brátt var lestin komin á
fleygiferð.
Svo batt ég handklæði fram-
an á mig, kom inn í „vagninn'"
og sagði: „Miðdegisverðurinn er
tilbúinn.“
Karólína tók veskið sitt og
fór inn í snyrtiklefa kvenna
til að þvo sér, og því næst
fór hún inn í hinn enda dag-
stofunnar, þar sem ég hafði
reist spilaborð. Ég var þjónninn,
sem stóð í ,,dyrum“ borðsalsins.
„Með hverjum ert þú, telpa
mín?“ spurði ég.
„Ég er ein,“ sagði Karólína.
„Og ég vildi gjarnan fá mið-