Úrval - 01.04.1948, Qupperneq 64

Dóttir hirðingjans.
Smásaga
eftir William Saroyan,
AÐ er álit ömmu minnar, guð
blessi hana, að allir menn
eigi að vinna, og hún sagði við
mig fyrir stuttri stundu yfir
borðum: Þú verður að læra að
vinna eitthvert þarft verk, læra
að búa til hluti, sem mönnum
eru nauðsynlegir, eitthvað úr
tré, eða málmi, eða klæði. Það
er ekki rétt af ungum manni að
forsmá heiðarlega iðn. Getur
þú búið nokkra hluti til? Getur
þú búið til einfalt borð, stól,
slétt fat, ábreiðu, kaffikönnu?
Er það nokkuð, sem þú getur
gert?
Og amma mín horfði á mig
reiðilegum augum.
Ég veit, sagði hún, að það er
gert ráð fyrir, að þú verðir rit-
höfundur, og ég hygg, að þú sért
það. Þú reykir vissulega nógu
margar sígarettur til þess að
verða eitthvað, og það sér varla
handaskil í húsinu fyrir reyk,
en þú verður að læra að búa til
gagnlega hluti, — hluti, sem
hægt er að nota, sem hægt er að
sjá og snerta.
Það var einu sinni konungur
í Persíu, sagði amma mín, og
hann átti son, og drengurinn
felldi ást til dóttur hirðingja.
Hann gekk fyrir föður sinn og
sagði, herra, ég elska dóttur
hirðingja og ég vil eignast hana
fyrir konu. Og konungurinn
sagði, ég er konungur og þú ert
um sterkari en röntgengeislar,
og hefur þeim verið beint að
djúpstæðum meinsemdum gegn-
um holnálar, án þess að vefur-
inn í kring biði tjón við.
Margar aðrar tilraunir vís-
indamannanna með gervielding-
una eru þó enn á byrjunarstigi
og eiga langt í land. En í rann-
sóknarstofum þeirra ríkir róleg
eftirvænting, sem kann að boða
þýðingarmiklar uppgötvanir, er
geta haft mikil áhrif á daglegt
líf okkar.