Úrval - 01.04.1948, Qupperneq 121

ANNA OG SlAMSKONUNGUR
119
beiðst hjálpar hennar gegn
grimmd dómaranna. Þegar um
var að ræða pyndingar eða fang-
elsun, reyndi hún að komast hjá
afskiptum af málinu, en mæð-
urnar eða systurnar grátbáðu
hana um hjálp, þar til hún varð
að láta undan.
Stundum var Anna í ráða-
bruggi með æðstu frúnni, Thi-
ang, í slíkum málum, en hún var
góðgjörn kona.
Þegar frú Thiang hélt að
konungurinn væri reiður og
myndi ef til vill beita svipunni
á einhverja af hjákonunum,
sendi hún eftir Önnu. Þá var það
hlutverk Önnu að fara til kon-
ungsins með bók í hendi og
spyrja hann ráða um þýðingu
setningu úr sanskrít eða sí-
ömsku. Hún hafði nóg af slík-
um setningum í fórum sínum, ef
á þyrfti að halda. Enda þótt
þessi blekkingaraðferð væri
ekki margbrotin, bar hún oftast
tilætlaðan árangur. Oft varð
konungurinn svo niðursokkinn
að hugsa um svarið við spurn-
ingu kennslukonunnar, að hann
hætti að skamma sökudólginn,
sem kraup á gólfinu fyrir fram-
an hann, og rak hann út úr her-
berginu með því að benda við-
utan á dyrnar.
En meðalganga hennar bar
þó ekki alltaf árangur. Dag
nokkurn frétti hún, að einn af
eftirlætisnemendum hennar, hin
16 ára gamla frú Tuptim, væri í
hræðilegum vanda stödd. Veran
í kvennabúrinu hafið orði þess-
ari ungu stúlku óbærileg, hún
hafði ekki einungis færzt undan
atlotum konungsins, heldur
hafði henni tekizt að strjúka úr
höllinni. Og það sem verra var:
hún hafði leitað athvarfs í
klaustri einu og fundizt þar. En
það var dauðasök, ef kona
saurgaði klaustur með návist
sinni.
Enginn gat hjálpað henni. En
þegar vinir hennar báðu Önnu
ásjár, gat hún ekki neitað að
gera það, sem í hennar valdi
stæði, til þess að bjarga þessum
fyrrverandi nemanda sínum,
enda þótt hún þættist vita, að
hún fengi engu áorkað. Hún lof-
aði að vera viðstödd við réttar-
höldin og gera allt, sem hún gæti
til hjálpar.
Þegar fanginn var leiddur inn,
varð Anna sem steini lostin yfir
breytingunni, sem orðin var á
hinni yndislegu stúlku. Hár
hennar hafði verið rakað af og
sömuleiðis augnabrúnirnar. Hún
var orðin kinnfiskasogin, mögur