Úrval - 01.04.1955, Qupperneq 18

16
ÚRVAL
einkennin komu frá raunveru-
legum breytingum á starfsemi
líkamans.
Það er ekki ætlun mín að
draga markalínu milli móður-
sýkissjúklinga (þeirra á meðal
þeirra, sem nefndir eru hér að
framan) og annars fólks. Hugs-
anir hafa ótvíræð áhrif á líf-
færastarfsemi allra manna. Eg
hef haft tækifæri til að fylgjast
með því, hvernig einfaldar hugs-
anir hafa áhrif á tíðni og hrynj-
andi öndunarinnar. Athugull
læknir var að skoða lunngapípur
í manni með lungnasjá (bron-
choscope) . Meðan á skoðuninni
stóð, spurði hann sjúklinginn
nokkurra spurninga. Þegar hann
spurði manninn hvernig honum
mundi verða við, ef hann yrði
sviftur eftirlaunum, varð sam-
dráttur í lungnapípunum. Þegar
hann spurði hvernig honum yrði
innanbrjósts þegar flokkur hans
ynni kosningar, slaknaði á
lungnapípunum og þær víkkuðu
aftur. Sjúklingurinn tjáði m. ö.
o. með lungnapípunum það sem
hann hefði tjáð með vörunum,
ef hann hefði getað talað.
Þessi dæmi ættu að nægja
til að sýna, að allir menn móta
líkama sinn að meira eða minna
leyti með hugsunum sínum. Vér
vitum, að mótun þessi er mjög
breytileg frá manni til manns,
en vér vitum ekki af hverju
þessi mismunur stafar, og harla
lítið um hvernig þessi mótun fer
fram. En vér vitum, að hug-
myndir geta haft geysileg áhrif
á líkamann.
VEIKINDI þau, sem einkum
hafa verið rannsökuð og
heimfærð undir psykósómatísk
veikindi — t. d. astma, of hár
blóðþrýstingur, magasár, iðra-
bólga o. fl. — koma í hviðum.
Einkennin koma og fara eins
og flóð og fjara, þó að sveiflur
þeirra fylgi ekki gangi tungls-
ins, heldur sveiflum í tilfinn-
ingalífinu. En einmitt þessar
sveiflur hafa auðveldað mönnum
rannsóknina á sambandinu milli
geðshræringa og starfrænna
breytinga líffæra, sem fylgja
þessum sjúkdómum.
En geðshræringar eru engu
áhrifaminni, þegar um er að
ræða veikindi, sem eru stöðugri
í rásinni. Nýlegar rannsóknir
hafa leitt í ljós, að geðræn áhrif
eiga oft mikinn þátt í hjarta-
sjúkdómum og sykursýki. Má
nú raunar með sanni segja, að
ekkert sé það líffæri í líkaman-
um, sem ekki hafa fundizt í
breytingar, er að verulegu leyti
megi rekja til tilfinningalífsins.
Læknar nútímans vita nú, að til-
finningalífið hefur alltaf meiri
eða minni áhrif á gang og eðli
líkamlegra sjúkdóma, og reyna
því í hverju einstöku tilfelli að
gera sér grein fyrir því hve
mikil þau áhrif eru, og haga
aðgerðum sínum í samræmi við
það.